της αρθρογράφουΑλεξίας Φεσσά
Η Βέροια είναι η πρωτεύουσα του νομού Ημαθίας και βρίσκεται στην κεντρική Μακεδονία. Χτισμένη στους πρόποδες του όρου Βερμίου, αποτελεί εμπορικό και πολιτισμικό κέντρο της περιοχής, και η ίδρυσή της χρονολογείται από τα αρχαία ακόμα χρόνια.
Ονομασία
Σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Χιονίδη, ο συγγραφέας του 6ου αιώνα μ.Χ. Στέφανος Βυζάντιος διέσωσε δύο εκδοχές του Θεαγένη για την προέλευση του ονόματος της πόλης. Κατά την πρώτη εκδοχή, τη Βέροια έκτισε ο Φέρωνας και οι Μακεδόνες μετέτρεψαν το «β» σε «φ», όπως το Φάλακρον εις Βάλακρον. Κατά τη δεύτερη εκδοχή η ονομασία της Βέροιας, και περισσότερο αποδεκτή, οφείλεται στο όνομα της κόρης του βασιλιά Βέρητα, Βέροιας.
Σύμφωνα με άλλες γλωσσολογικές μελέτες, η κατάληξη -ροια είναι παράγωγο του ρήματος ρέω και προσδίδεται σε πόλεις πλούσιες σε υδάτινα αποθέματα, πράγμα το οποίο ισχύει για την περιοχή της Βέροιας, ενώ το ρήμα φέρω στην αρχαία ελληνική ενέχει και την έννοια είμαι πλούσιος σε κάτι.
Μυθολογία
Σύμφωνα με τη μυθολογία η Βέροια είναι κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδος, ή κόρη του Αδώνιδος και της Αφροδίτης. Η πόλη λέγεται ότι κτίστηκε από το Μακεδόνα στρατηγό Φέρωνα, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομά του. Κατά την εκδοχή της μακεδονικής μυθολογίας η πόλη κτίστηκε από το βασιλιά Βέρητα, ο οποίος της έδωσε το όνομα της μιας από τις κόρες του. Τα ονόματα των γόνων του βασιλιά ήταν Βέροια, Μίεζα και Όλγανος και Ορέστης.
Αρχαία χρόνια
Πρώτοι κάτοικοι της Βέροιας θεωρούνται οι Βρύγες, ένα πελασγικό φύλο. Κατά μία εκδοχή οι Βρύγες ήταν έθνος Θρακικό, οι οποίοι σε Φρύγες μετονομάσθηκαν όταν μετανάστευσαν στην Ασία. Τους Βρύγες διαδέχονται οι Αχαιοί, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από τους Μακεδόνες που ήταν δωρικής καταγωγής. Έτσι η Βέροια έγινε Μακεδονική από τον 9ο π.Χ. αιώνα, μέχρι το 168 π.Χ., οπότε κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Η πόλη ήταν η δεύτερη σε σπουδαιότητα του μακεδονικού κράτους μετά την πρωτεύουσα Αιγές (σημερινή Βεργίνα). Θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι οι Αντιγονίδες, των οποίων η δυναστεία διαρκεί από το 294 π.Χ. ως το 168 π.Χ. καταγόταν από τη Βέροια. Ο Απόστολος Παύλος και ο Σίλας κήρυξαν στη Βέροια. Ο Λουκιανός το 145 περίπου μ.Χ. αναφέρει την Βέρροιαν ως πόλιν της Μακεδονίας μεγάλην και πολυάνθρωπον.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Χιονίδη, ο συγγραφέας του 6ου αιώνα μ.Χ. Στέφανος Βυζάντιος διέσωσε δύο εκδοχές του Θεαγένη για την προέλευση του ονόματος της πόλης. Κατά την πρώτη εκδοχή, τη Βέροια έκτισε ο Φέρωνας και οι Μακεδόνες μετέτρεψαν το «β» σε «φ», όπως το Φάλακρον εις Βάλακρον. Κατά τη δεύτερη εκδοχή η ονομασία της Βέροιας, και περισσότερο αποδεκτή, οφείλεται στο όνομα της κόρης του βασιλιά Βέρητα, Βέροιας.
Σύμφωνα με άλλες γλωσσολογικές μελέτες, η κατάληξη -ροια είναι παράγωγο του ρήματος ρέω και προσδίδεται σε πόλεις πλούσιες σε υδάτινα αποθέματα, πράγμα το οποίο ισχύει για την περιοχή της Βέροιας, ενώ το ρήμα φέρω στην αρχαία ελληνική ενέχει και την έννοια είμαι πλούσιος σε κάτι.
Μυθολογία
Σύμφωνα με τη μυθολογία η Βέροια είναι κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδος, ή κόρη του Αδώνιδος και της Αφροδίτης. Η πόλη λέγεται ότι κτίστηκε από το Μακεδόνα στρατηγό Φέρωνα, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομά του. Κατά την εκδοχή της μακεδονικής μυθολογίας η πόλη κτίστηκε από το βασιλιά Βέρητα, ο οποίος της έδωσε το όνομα της μιας από τις κόρες του. Τα ονόματα των γόνων του βασιλιά ήταν Βέροια, Μίεζα και Όλγανος και Ορέστης.
Αρχαία χρόνια
Πρώτοι κάτοικοι της Βέροιας θεωρούνται οι Βρύγες, ένα πελασγικό φύλο. Κατά μία εκδοχή οι Βρύγες ήταν έθνος Θρακικό, οι οποίοι σε Φρύγες μετονομάσθηκαν όταν μετανάστευσαν στην Ασία. Τους Βρύγες διαδέχονται οι Αχαιοί, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από τους Μακεδόνες που ήταν δωρικής καταγωγής. Έτσι η Βέροια έγινε Μακεδονική από τον 9ο π.Χ. αιώνα, μέχρι το 168 π.Χ., οπότε κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Η πόλη ήταν η δεύτερη σε σπουδαιότητα του μακεδονικού κράτους μετά την πρωτεύουσα Αιγές (σημερινή Βεργίνα). Θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι οι Αντιγονίδες, των οποίων η δυναστεία διαρκεί από το 294 π.Χ. ως το 168 π.Χ. καταγόταν από τη Βέροια. Ο Απόστολος Παύλος και ο Σίλας κήρυξαν στη Βέροια. Ο Λουκιανός το 145 περίπου μ.Χ. αναφέρει την Βέρροιαν ως πόλιν της Μακεδονίας μεγάλην και πολυάνθρωπον.
Βυζαντινή περίοδος
Μετά τον μεσαίωνα η Βέροια εξακολούθησε να είναι μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της Μακεδονίας. Αυτό το οφείλει και πάλι στην επίκαιρη και οχυρή της θέση, καθώς και στο ακμαίο εμπόριό της. Διακρίθηκε λοιπόν σαν θρησκευτικό, στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο. Γι' αυτό και αποτέλεσε ιδιαίτερο «θέμα». Τον έντονα Βυζαντινό της χαρακτήρα τον διακρίνουμε ακόμη και σήμερα στις περισσότερες από τις 48 εκκλησίες, που εξακολουθούν να σώζονται, και στις οποίες οφείλει τον τίτλο «Μικρή Ιερουσαλήμ». Τα στοιχεία όμως που συντελούν στην προβολή της, τα ίδια αυτά στοιχεία αποτελούν και την διαρκή πληγή της. Προσελκύουν όλους τους κατακτητές και τους επιδρομείς, που κατά καιρούς έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία. Την περίοδο αυτή, για μικρά χρονικά διαστήματα, την πόλη κατέλαβαν: Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Ούνοι, Άβαροι, Σλάβοι, Σαρακηνοί πειρατές, Βούλγαροι, Νορμανδοί, Φράγκοι και Σέρβοι.
Τουρκοκρατία
Η οριστική άλωση της Βέροιας από τους Τούρκους έγινε πιθανόν το Μάρτη ή τον Απρίλη του 1430 ή μεταξύ των ετών 1448 - 49. Σύμφωνα με την παράδοση η πόλη δεν παραδόθηκε στους Τούρκους, αλλά πολιορκήθηκε και μετά από προδοσία έγινε η άλωσή της. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας ξυλοκόπος (αυτοί κρατούσαν τα κλειδιά της πόλης), που έφερε το παρατσούκλι Χατζηκατβίας, οδήγησε τους Τούρκους μέσα στην πόλη από αφύλακτη είσοδο του τείχους, η οποία βρισκόταν στη συνοικία που σήμερα (από τότε) ονομάζουμε «Γιολά Γκελντί», δηλαδή, δρόμος από όπου μπήκαν. Το Χατζηκατβία, μετά το θάνατό του, οι Τούρκοι τρεις φορές τον έθαψαν και η γη δε δεχόταν το σώμα του. Κατά την ίδια παράδοση, ένας γέροντας είπε να σφάξουν ένα σκυλί και να το θάψουν μαζί του. Έτσι, η γη τον δέχθηκε, όπως δέχεται τα σκυλιά. Η μανία των Τούρκων ήταν μεγάλη καθώς μπήκαν στην πόλη. Πολλοί κάτοικοι βρήκαν τραγικό θάνατο, ενώ τους άρχοντες της πόλης και το Μητροπολίτη Αρσένιο κρέμασαν στον πλάτανο έξω από τη Μητρόπολη. Ο πλάτανος που σώζεται και σήμερα , έχει χαρακτηρισθεί ιστορικό μνημείο.
Μακεδονικός αγώνας
Το 1904, οι Μακεδόνες που ζουν με την ελπίδα της απελευθέρωσης, μπλέκονται σ' ένα τριμέτωπο Αγώνα. Οι Μακεδόνες έχουν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους κατακτητές, τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και τους Ρουμάνους. Είναι ο Μακεδονικός Αγώνας. Για τις ανάγκες του Αγώνα ιδρύθηκε στη Βέροια το «Εθνικό Κομιτάτο» με πρόεδρο τον πρόκριτο της πόλης Αναστάσιο Σιορμανολάκη, που έστησε το αρχηγείο του στο Μακροχώρι. Ελληνικά ανταρτικά σώματα ξεκινούν τη δράση τους στην περιοχή της Βέροιας και ιδίως στη λίμνη των Γιαννιτσών, γνωστή την εποχή εκείνη σαν «Βάλτος». Έτσι τελικά η Βέροια απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό το 1912 και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό κράτος.
Μετά τον μεσαίωνα η Βέροια εξακολούθησε να είναι μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της Μακεδονίας. Αυτό το οφείλει και πάλι στην επίκαιρη και οχυρή της θέση, καθώς και στο ακμαίο εμπόριό της. Διακρίθηκε λοιπόν σαν θρησκευτικό, στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο. Γι' αυτό και αποτέλεσε ιδιαίτερο «θέμα». Τον έντονα Βυζαντινό της χαρακτήρα τον διακρίνουμε ακόμη και σήμερα στις περισσότερες από τις 48 εκκλησίες, που εξακολουθούν να σώζονται, και στις οποίες οφείλει τον τίτλο «Μικρή Ιερουσαλήμ». Τα στοιχεία όμως που συντελούν στην προβολή της, τα ίδια αυτά στοιχεία αποτελούν και την διαρκή πληγή της. Προσελκύουν όλους τους κατακτητές και τους επιδρομείς, που κατά καιρούς έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία. Την περίοδο αυτή, για μικρά χρονικά διαστήματα, την πόλη κατέλαβαν: Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Ούνοι, Άβαροι, Σλάβοι, Σαρακηνοί πειρατές, Βούλγαροι, Νορμανδοί, Φράγκοι και Σέρβοι.
Τουρκοκρατία
Η οριστική άλωση της Βέροιας από τους Τούρκους έγινε πιθανόν το Μάρτη ή τον Απρίλη του 1430 ή μεταξύ των ετών 1448 - 49. Σύμφωνα με την παράδοση η πόλη δεν παραδόθηκε στους Τούρκους, αλλά πολιορκήθηκε και μετά από προδοσία έγινε η άλωσή της. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας ξυλοκόπος (αυτοί κρατούσαν τα κλειδιά της πόλης), που έφερε το παρατσούκλι Χατζηκατβίας, οδήγησε τους Τούρκους μέσα στην πόλη από αφύλακτη είσοδο του τείχους, η οποία βρισκόταν στη συνοικία που σήμερα (από τότε) ονομάζουμε «Γιολά Γκελντί», δηλαδή, δρόμος από όπου μπήκαν. Το Χατζηκατβία, μετά το θάνατό του, οι Τούρκοι τρεις φορές τον έθαψαν και η γη δε δεχόταν το σώμα του. Κατά την ίδια παράδοση, ένας γέροντας είπε να σφάξουν ένα σκυλί και να το θάψουν μαζί του. Έτσι, η γη τον δέχθηκε, όπως δέχεται τα σκυλιά. Η μανία των Τούρκων ήταν μεγάλη καθώς μπήκαν στην πόλη. Πολλοί κάτοικοι βρήκαν τραγικό θάνατο, ενώ τους άρχοντες της πόλης και το Μητροπολίτη Αρσένιο κρέμασαν στον πλάτανο έξω από τη Μητρόπολη. Ο πλάτανος που σώζεται και σήμερα , έχει χαρακτηρισθεί ιστορικό μνημείο.
Μακεδονικός αγώνας
Το 1904, οι Μακεδόνες που ζουν με την ελπίδα της απελευθέρωσης, μπλέκονται σ' ένα τριμέτωπο Αγώνα. Οι Μακεδόνες έχουν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους κατακτητές, τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και τους Ρουμάνους. Είναι ο Μακεδονικός Αγώνας. Για τις ανάγκες του Αγώνα ιδρύθηκε στη Βέροια το «Εθνικό Κομιτάτο» με πρόεδρο τον πρόκριτο της πόλης Αναστάσιο Σιορμανολάκη, που έστησε το αρχηγείο του στο Μακροχώρι. Ελληνικά ανταρτικά σώματα ξεκινούν τη δράση τους στην περιοχή της Βέροιας και ιδίως στη λίμνη των Γιαννιτσών, γνωστή την εποχή εκείνη σαν «Βάλτος». Έτσι τελικά η Βέροια απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό το 1912 και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό κράτος.
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου επειδή ήταν κοντά στο μέτωπο, ορίστηκε χώρος συγκέντρωσης και ελιγμών της κύριας επίθεσης των συμμαχικών δυνάμεων. Το Σεπτέμβριο του 1916 συγκεντρώνονται στη Βέροια δυο γαλλικές μεραρχίες, μια ρωσική ταξιαρχία, μια σερβική μεραρχία ιππικού, ένα γαλλικό σύνταγμα ινδοκινέζων και όλων τη διοίκηση είχε ο Γάλλος στρατηγός Κορντονιέ. Μετά τη συντριβή του Άξονα της Γερμανίας ακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή και το Σεπτέμβρη του 1922 έρχονται στην πόλη μας, σταδιακά οι πρώτοι πρόσφυγες Μικρασιάτες, Θρακιώτες και Πόντιοι, μέχρι το1924 που φύγανε οι Τούρκοι με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών (συνθήκη της Λοζάνης). Το 1930 άρχισε η οριστική διανομή των χωραφιών και οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στα σπίτια των Τούρκων που φύγανε. Νέα πνοή άρχισε στην πόλη σε όλους τους τομείς μέσα στο κλίμα ειρήνης. Από τα χρόνια του πρώτου, μετά την ανταλλαγή, Δήμαρχου Ι. Μάρκου, άρχισαν οι εργασίες εξωραϊσμού της πόλης. Την πρόοδό της ανέκοψε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος.
Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος
Στις 6 Απριλίου 1941δέχτηκε την επίθεση των Γερμανών. Ο ελληνικός στρατός, στην πλειοψηφία του στα βουνά της Αλβανίας, δεν άντεξε το διμέτωπο αγώνα. Οι γερμανικές δυνάμεις μπήκαν στη Βέροια το απόγευμα της 11ης Απριλίου 1941. Τα βαρέα άρματα στάθμευσαν στην πλατεία Ωρολογίου, ενώ στο σημερινό Δημαρχείο εγκαταστάθηκε η Γερμανική διοίκηση. Ο πληθυσμός υπέφερε αφάνταστα. Την 1η Μαΐου του 1943 όλος ο εβραϊκός πληθυσμός της Βέροιας, 600 περίπου κάτοικοι της περιοχής της Μπαρμπούτας, συγκεντρώνεται στην πλατεία Ωρολογίου για να μεταφερθεί με τα καραβάνια θανάτου στην Πολωνία. Από αυτούς, 148 έφυγαν στα βουνά με τη βοήθεια των αντιστασιακών δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια της κατοχικής περιόδου έδρασαν στην περιοχή ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ. Το ηθικό των κατοίκων της Βέροιας, σαφώς αναπτερωμένο από τις συνεχείς δολιοφθορές που κατάφερναν σε βάρος των κατακτητών οι αντάρτικες δυνάμεις, κηρύσσει στις 9 Οκτωβρίου γενική απεργία όλων των καταστημάτων της πόλης και πάνδημο συλλαλητήριο στην πλατεία Αγ. Αντωνίου, με τη συμμετοχή 4000 πολιτών και με αιτήματα την κατάπαυση της τρομοκρατίας, την παράταση των ωρών κυκλοφορίας, την ελεύθερη επικοινωνία με τη Θεσσαλονίκη και την εκδίωξη των ταγματασφαλιτών από την πόλη. Η διαδήλωση διαλύεται βίαια από τους Γερμανούς, αλλά συνεχίζεται σε άλλα σημεία της πόλης, ενώ τρεις μέρες μετά, νέα ενέδρα του 16ου εφεδρικού συντάγματος του ΕΛΑΣ στους Γεωργιανούς Βέροιας θα στοιχίσει στο γερμανικό στρατό της περιοχής νέες απώλειες, με 30 νεκρούς στρατιώτες και 2 κατεστραμμένα αυτοκίνητα. Κι ενώ τις ημέρες εκείνες απελευθερώνεται και η Αλεξάνδρεια (Γιδάς), συμμαχικά αεροπλάνα καταφέρνουν, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Βέροια, το τελειωτικό πλήγμα στο σιδηροδρομικό συρμό των Γερμανών, που μεταφέρει από τη Βέροια τους εναπομείναντες στρατιωτικούς του τοπικού φρουραρχείου. Την επόμενη μέρα (27.10.1944), τμήματα της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ απελευθερώνουν τη Βέροια. Η κατάσταση που επικρατεί στην πόλη είναι εορταστική. Ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους πανηγυρίζοντας την απελευθέρωση και επιφυλάσσει θερμή υποδοχή στα τμήματα του ΕΛΑΣ και στον επικεφαλής τους Ευριπίδη Μπακιρτζή, διοικητή της ΟΜΜ (Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας). Μάλιστα, η Βέροια θα αποτελέσει τους επόμενους μήνες την έδρα της διοίκησης της ΟΜΜ.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου επειδή ήταν κοντά στο μέτωπο, ορίστηκε χώρος συγκέντρωσης και ελιγμών της κύριας επίθεσης των συμμαχικών δυνάμεων. Το Σεπτέμβριο του 1916 συγκεντρώνονται στη Βέροια δυο γαλλικές μεραρχίες, μια ρωσική ταξιαρχία, μια σερβική μεραρχία ιππικού, ένα γαλλικό σύνταγμα ινδοκινέζων και όλων τη διοίκηση είχε ο Γάλλος στρατηγός Κορντονιέ. Μετά τη συντριβή του Άξονα της Γερμανίας ακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή και το Σεπτέμβρη του 1922 έρχονται στην πόλη μας, σταδιακά οι πρώτοι πρόσφυγες Μικρασιάτες, Θρακιώτες και Πόντιοι, μέχρι το1924 που φύγανε οι Τούρκοι με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών (συνθήκη της Λοζάνης). Το 1930 άρχισε η οριστική διανομή των χωραφιών και οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στα σπίτια των Τούρκων που φύγανε. Νέα πνοή άρχισε στην πόλη σε όλους τους τομείς μέσα στο κλίμα ειρήνης. Από τα χρόνια του πρώτου, μετά την ανταλλαγή, Δήμαρχου Ι. Μάρκου, άρχισαν οι εργασίες εξωραϊσμού της πόλης. Την πρόοδό της ανέκοψε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος.
Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος
Στις 6 Απριλίου 1941δέχτηκε την επίθεση των Γερμανών. Ο ελληνικός στρατός, στην πλειοψηφία του στα βουνά της Αλβανίας, δεν άντεξε το διμέτωπο αγώνα. Οι γερμανικές δυνάμεις μπήκαν στη Βέροια το απόγευμα της 11ης Απριλίου 1941. Τα βαρέα άρματα στάθμευσαν στην πλατεία Ωρολογίου, ενώ στο σημερινό Δημαρχείο εγκαταστάθηκε η Γερμανική διοίκηση. Ο πληθυσμός υπέφερε αφάνταστα. Την 1η Μαΐου του 1943 όλος ο εβραϊκός πληθυσμός της Βέροιας, 600 περίπου κάτοικοι της περιοχής της Μπαρμπούτας, συγκεντρώνεται στην πλατεία Ωρολογίου για να μεταφερθεί με τα καραβάνια θανάτου στην Πολωνία. Από αυτούς, 148 έφυγαν στα βουνά με τη βοήθεια των αντιστασιακών δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια της κατοχικής περιόδου έδρασαν στην περιοχή ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ. Το ηθικό των κατοίκων της Βέροιας, σαφώς αναπτερωμένο από τις συνεχείς δολιοφθορές που κατάφερναν σε βάρος των κατακτητών οι αντάρτικες δυνάμεις, κηρύσσει στις 9 Οκτωβρίου γενική απεργία όλων των καταστημάτων της πόλης και πάνδημο συλλαλητήριο στην πλατεία Αγ. Αντωνίου, με τη συμμετοχή 4000 πολιτών και με αιτήματα την κατάπαυση της τρομοκρατίας, την παράταση των ωρών κυκλοφορίας, την ελεύθερη επικοινωνία με τη Θεσσαλονίκη και την εκδίωξη των ταγματασφαλιτών από την πόλη. Η διαδήλωση διαλύεται βίαια από τους Γερμανούς, αλλά συνεχίζεται σε άλλα σημεία της πόλης, ενώ τρεις μέρες μετά, νέα ενέδρα του 16ου εφεδρικού συντάγματος του ΕΛΑΣ στους Γεωργιανούς Βέροιας θα στοιχίσει στο γερμανικό στρατό της περιοχής νέες απώλειες, με 30 νεκρούς στρατιώτες και 2 κατεστραμμένα αυτοκίνητα. Κι ενώ τις ημέρες εκείνες απελευθερώνεται και η Αλεξάνδρεια (Γιδάς), συμμαχικά αεροπλάνα καταφέρνουν, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Βέροια, το τελειωτικό πλήγμα στο σιδηροδρομικό συρμό των Γερμανών, που μεταφέρει από τη Βέροια τους εναπομείναντες στρατιωτικούς του τοπικού φρουραρχείου. Την επόμενη μέρα (27.10.1944), τμήματα της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ απελευθερώνουν τη Βέροια. Η κατάσταση που επικρατεί στην πόλη είναι εορταστική. Ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους πανηγυρίζοντας την απελευθέρωση και επιφυλάσσει θερμή υποδοχή στα τμήματα του ΕΛΑΣ και στον επικεφαλής τους Ευριπίδη Μπακιρτζή, διοικητή της ΟΜΜ (Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας). Μάλιστα, η Βέροια θα αποτελέσει τους επόμενους μήνες την έδρα της διοίκησης της ΟΜΜ.
