της αρθρογράφουΑλεξίας Φεσσά
Η επιτελική θέση της Κορίνθου και η απόσταση της από την Αθήνα την καθιστούν πόλο έλξης τουριστών. Ο πολιτιστικός της πλούτος και η ιστορία της γοητεύουν. Αλλά, τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής είναι αυτά που θα εντυπωσιάσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.
Ημέρα του Σταυρού
Στις 14 Σεπτεμβρίου, οι γεωργοί τύλιγαν σε μαντήλι σπόρους δημητριακών για να τα ευλογήσει ο Παπάς ενόψει της σποράς που θα επακολουθούσε. Στις 6 Αυγούστου, κυρίως οι αμπελουργοί, έκοβαν τα πρώτα μισογινομένα σταφύλια και σε πανεράκια τα πήγαιναν στην εκκλησία για ευλογία καλής σοδειάς. Τα μικρά παιδιά, πριν κοιμηθούν το βράδυ, έρχονταν στους γονείς και στους παππούδες και αφού έκαναν τον Σταυρό τους έπαιρναν την ευχή τους. Όταν έβλεπαν Παπά στο δρόμο έτρεχαν και του φιλούσαν το χέρι.
Χορός του Γεμ
Πρόκειται για τον χορό των ημερών του Πάσχα όπου όλοι οι κάτοικοι του Σοφικού συγκεντρώνονται στη πλατεία του Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας τραγουδούν και χορεύουν τραγούδια που αναφέρονται στη ξενιτιά, τον έρωτα, την ελευθερία. Ο χορός παλιότερα κρατούσε μια εβδομάδα.
Έθιμο της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας
Στις 21 Νοεμβρίου, γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, οι γυναίκες βράζουν διάφορα δημητριακά και όσπρια, το πολυσπόρια, και τα πηγαίνουν στην εκκλησία να ευλογηθούν. Έπειτα όλη η οικογένεια τρώει από αυτά και εύχεται καλή καρποφορία. Λένε πως τα σπαρτά που σπέρνονται μέχρι τις 21 Νοεμβρίου φυτρώνουν γρηγορότερα.
Το Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς
Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών, κατά κύριο λόγο επικρατούσαν οι δεισιδαιμονίες. Οι εργασίες περιορίζονταν στα απαραίτητα και η φωτιά είχε κυρίαρχο ρόλο στη ζωή των κατοίκων, αφού έδιωχνε τα κακά πνεύματα. Την Πρωτοχρονιά τα παιδιά μετά τα κάλαντα, συγκεντρώνονταν στην αλάνα του χωριού και έπαιζαν «δεκάρες», «στριφτό» και άλλα παιχνίδια. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι νέοι, πήγαιναν στη βρύση και στις 12 ακριβώς γέμιζαν τις κανάτες τους με το «πρώτο νερό της χρονιάς» για καλή τύχη. Τα Χριστούγεννα, και οι μεγαλύτεροι έλεγαν κάλαντα-παινέματα για όλα τα μέλη της οικογένειας κατά τη διάρκεια των οποίων έτρωγαν κρέας κερασμένο από τους νοικοκύρηδες του σπιτιού.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, οι γεωργοί τύλιγαν σε μαντήλι σπόρους δημητριακών για να τα ευλογήσει ο Παπάς ενόψει της σποράς που θα επακολουθούσε. Στις 6 Αυγούστου, κυρίως οι αμπελουργοί, έκοβαν τα πρώτα μισογινομένα σταφύλια και σε πανεράκια τα πήγαιναν στην εκκλησία για ευλογία καλής σοδειάς. Τα μικρά παιδιά, πριν κοιμηθούν το βράδυ, έρχονταν στους γονείς και στους παππούδες και αφού έκαναν τον Σταυρό τους έπαιρναν την ευχή τους. Όταν έβλεπαν Παπά στο δρόμο έτρεχαν και του φιλούσαν το χέρι.
Χορός του Γεμ
Πρόκειται για τον χορό των ημερών του Πάσχα όπου όλοι οι κάτοικοι του Σοφικού συγκεντρώνονται στη πλατεία του Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας τραγουδούν και χορεύουν τραγούδια που αναφέρονται στη ξενιτιά, τον έρωτα, την ελευθερία. Ο χορός παλιότερα κρατούσε μια εβδομάδα.
Έθιμο της Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας
Στις 21 Νοεμβρίου, γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, οι γυναίκες βράζουν διάφορα δημητριακά και όσπρια, το πολυσπόρια, και τα πηγαίνουν στην εκκλησία να ευλογηθούν. Έπειτα όλη η οικογένεια τρώει από αυτά και εύχεται καλή καρποφορία. Λένε πως τα σπαρτά που σπέρνονται μέχρι τις 21 Νοεμβρίου φυτρώνουν γρηγορότερα.
Το Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς
Κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών, κατά κύριο λόγο επικρατούσαν οι δεισιδαιμονίες. Οι εργασίες περιορίζονταν στα απαραίτητα και η φωτιά είχε κυρίαρχο ρόλο στη ζωή των κατοίκων, αφού έδιωχνε τα κακά πνεύματα. Την Πρωτοχρονιά τα παιδιά μετά τα κάλαντα, συγκεντρώνονταν στην αλάνα του χωριού και έπαιζαν «δεκάρες», «στριφτό» και άλλα παιχνίδια. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι νέοι, πήγαιναν στη βρύση και στις 12 ακριβώς γέμιζαν τις κανάτες τους με το «πρώτο νερό της χρονιάς» για καλή τύχη. Τα Χριστούγεννα, και οι μεγαλύτεροι έλεγαν κάλαντα-παινέματα για όλα τα μέλη της οικογένειας κατά τη διάρκεια των οποίων έτρωγαν κρέας κερασμένο από τους νοικοκύρηδες του σπιτιού.
Ψυχοσάββατο
Το Ψυχοσάββατο οι γυναίκες φτιάχνουν κόλλυβα. Μια κοπέλα κλέβει με επιδεξιότητα κόλλυβα από τους δίσκους τριών γυναικών, που της καθεμιάς ο άντρας ονομάζεται Γιάννης, και τα σπέρνει τραγουδώντας και αφήνοντας κάποιο ρούχο της κι ένα ψαλίδι ή μαχαίρι για να το χρησιμοποιήσει σαν δρεπάνι ο αναμενόμενος θεριστής.
Πρωτομαγιά
Ο κόσμος φτιάχνει στεφάνια από λουλούδια και κλαδιά και τα κρεμούν στην εξώπορτα όπου παραμένουν μέχρι τη γιορτή του Αι Γιάννη του Ριγανά, όπου θα καούν στη φωτιά. Στο χερούλι της εξώπορτας τοποθετούν επίσης σκόρδο για το «κακό μάτι», τσουκνίδα για να διώχνει τα έντομα, αγκάθι για να απομακρύνει κάθε κακό, στάχυα για την γονιμότητα και κλωνάρι κουμαριάς για να διώχνει τις ασθένειες. Οι γυναίκες πότιζαν τους κήπους και έπλεναν τις αυλές, οι μητέρες πήγαιναν τις κόρες τους κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου και έβαζαν στο πρόσωπό τους λάδι για να γυαλίζει και να είναι πάντα όμορφο.
Το έθιμο του Άϊ Γιάννη του Κλήδονα
Στις 24 Ιουνίου οι γυναίκες μαζεύουν ρίγανη και άλλα βότανα νωρίς το πρωί για να εξασφαλίσουν την εύνοια του Αγίου. Το βράδυ ανάβουν τις φωτιές και όλοι μικροί και μεγάλοι περνούν από πάνω, ως εξαγνισμό και κάθαρση.
Ο Γιαρέντης
Στο χωριό της Περαχώρας αναβιώνει το έθιμο του « χορού του Γιαρέντη» τη Δευτέρα του Πάσχα. Ξεκινά μετά το τέλος της λειτουργίας στον Ιερό Ναό κοιμήσεως της Θεοτόκου καθώς και στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Τότε κάτοικοι του χωριού ξεκινούν το χορό του Γιαρέντη με επικεφαλή τον ιερέα της κάθε ενορίας κάνοντας το σχήμα του Σταυρού μέσα στην εκκλησία. Στη συνέχεια οι χορευτές της κάθε ενορίας πηγαίνουν χορεύοντας στην άλλη ενορία. Στο τέλος συναντιώνται όλοι στην πλατεία των Ταξιαρχών όπου χορεύουν και τραγουδούν.
Το Ψυχοσάββατο οι γυναίκες φτιάχνουν κόλλυβα. Μια κοπέλα κλέβει με επιδεξιότητα κόλλυβα από τους δίσκους τριών γυναικών, που της καθεμιάς ο άντρας ονομάζεται Γιάννης, και τα σπέρνει τραγουδώντας και αφήνοντας κάποιο ρούχο της κι ένα ψαλίδι ή μαχαίρι για να το χρησιμοποιήσει σαν δρεπάνι ο αναμενόμενος θεριστής.
Πρωτομαγιά
Ο κόσμος φτιάχνει στεφάνια από λουλούδια και κλαδιά και τα κρεμούν στην εξώπορτα όπου παραμένουν μέχρι τη γιορτή του Αι Γιάννη του Ριγανά, όπου θα καούν στη φωτιά. Στο χερούλι της εξώπορτας τοποθετούν επίσης σκόρδο για το «κακό μάτι», τσουκνίδα για να διώχνει τα έντομα, αγκάθι για να απομακρύνει κάθε κακό, στάχυα για την γονιμότητα και κλωνάρι κουμαριάς για να διώχνει τις ασθένειες. Οι γυναίκες πότιζαν τους κήπους και έπλεναν τις αυλές, οι μητέρες πήγαιναν τις κόρες τους κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου και έβαζαν στο πρόσωπό τους λάδι για να γυαλίζει και να είναι πάντα όμορφο.
Το έθιμο του Άϊ Γιάννη του Κλήδονα
Στις 24 Ιουνίου οι γυναίκες μαζεύουν ρίγανη και άλλα βότανα νωρίς το πρωί για να εξασφαλίσουν την εύνοια του Αγίου. Το βράδυ ανάβουν τις φωτιές και όλοι μικροί και μεγάλοι περνούν από πάνω, ως εξαγνισμό και κάθαρση.
Ο Γιαρέντης
Στο χωριό της Περαχώρας αναβιώνει το έθιμο του « χορού του Γιαρέντη» τη Δευτέρα του Πάσχα. Ξεκινά μετά το τέλος της λειτουργίας στον Ιερό Ναό κοιμήσεως της Θεοτόκου καθώς και στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Τότε κάτοικοι του χωριού ξεκινούν το χορό του Γιαρέντη με επικεφαλή τον ιερέα της κάθε ενορίας κάνοντας το σχήμα του Σταυρού μέσα στην εκκλησία. Στη συνέχεια οι χορευτές της κάθε ενορίας πηγαίνουν χορεύοντας στην άλλη ενορία. Στο τέλος συναντιώνται όλοι στην πλατεία των Ταξιαρχών όπου χορεύουν και τραγουδούν.
Το έθιμο της Αγάπης
Το απόγευμα της Λαμπρής, από τον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου περιφέρουν την Εικόνα της Παναγίας και ο κόσμος τη συνοδεύει στους δρόμους του χωριού ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη». Φτάνοντας στα Αλώνια, στον Ιερό Ναό Ισαποστόλου Στεφανά, γίνεται λειτουργία . Μετά τη λειτουργία «Της Κυρίας των Αγγέλων» όλος ο κόσμος ασπάζεται και εχθροί και φίλοι δίνουν το φιλί της αγάπης. Ακολουθεί το τραγούδι «Σήμερα Χριστός Ανέστη» και όλοι πιασμένοι χέρι χέρι σέρνουν τον χορό. Στα Αλώνια, από τους άντρες όλων των ηλικιών, γίνεται το αγώνισμα του πηδήματος, της πάλης και το πέταμα του λιθαριού. Οι εκδηλώσεις τελειώνουν με το κάψιμο ομοιώματος του Ιούδα και την επιστροφή της Εικόνας στον Ναό της Παναγίας.
Οι Καβαλάρηδες
Κάθε χρόνο στον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου στην Κόρινθο, οι ντόπιοι γιορτάζουν τον άγιο με άλογα όπως έκαναν και οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής. Καβαλάρηδες με εικόνες του Αγίου οδηγούν την περιφορά της εικόνας μέχρι την πλατεία Γ. Ανδρέου όπου εκεί γίνεται λειτουργία.
Τοπικά προϊόντα
Η περιοχή κατέχει πολλή μεγάλη θέση στην οινική ιστορία της χώρας. Εδώ βρίσκονται δύο από τις σημαντικότερες ενότητες στην ιστορία του ελληνικού αμπελώνα. Πρόκειται για το Αγιωργίτικο, και για την παγκοσμίως γνωστή κορινθιακή σταφίδα. Έτσι συναντάμε, την αλεπού, την ασπρούδα, το σαββατιανό, τον ροδίτη αλλά και ποικιλίες κοσμοπολίτικες όπως το Chardonnay, το Viognier, το Sauvignion Blanc αλλά και τις ερυθρές, Cabernet Sauvignion, Merlot, Syrah και πολλές άλλες ποικιλίες . Αγνό παρθένο ελαιόλαδο, αρωματική ρίγανη, θυμάρι, τσάι και μέλι από τα πεύκα των δασών της Κορινθίας, ελιές πράσινες, μαύρες και θρούμπα από Πελοποννησιακούς ελαιώνες, χειροποίητα φυσικά σπιτικά σαπούνια από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, παραδοσιακά ποτά και λικέρ, τα φημισμένα γλυκά του κουταλιού και πολλά άλλα.
Το απόγευμα της Λαμπρής, από τον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου περιφέρουν την Εικόνα της Παναγίας και ο κόσμος τη συνοδεύει στους δρόμους του χωριού ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη». Φτάνοντας στα Αλώνια, στον Ιερό Ναό Ισαποστόλου Στεφανά, γίνεται λειτουργία . Μετά τη λειτουργία «Της Κυρίας των Αγγέλων» όλος ο κόσμος ασπάζεται και εχθροί και φίλοι δίνουν το φιλί της αγάπης. Ακολουθεί το τραγούδι «Σήμερα Χριστός Ανέστη» και όλοι πιασμένοι χέρι χέρι σέρνουν τον χορό. Στα Αλώνια, από τους άντρες όλων των ηλικιών, γίνεται το αγώνισμα του πηδήματος, της πάλης και το πέταμα του λιθαριού. Οι εκδηλώσεις τελειώνουν με το κάψιμο ομοιώματος του Ιούδα και την επιστροφή της Εικόνας στον Ναό της Παναγίας.
Οι Καβαλάρηδες
Κάθε χρόνο στον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου στην Κόρινθο, οι ντόπιοι γιορτάζουν τον άγιο με άλογα όπως έκαναν και οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής. Καβαλάρηδες με εικόνες του Αγίου οδηγούν την περιφορά της εικόνας μέχρι την πλατεία Γ. Ανδρέου όπου εκεί γίνεται λειτουργία.
Τοπικά προϊόντα
Η περιοχή κατέχει πολλή μεγάλη θέση στην οινική ιστορία της χώρας. Εδώ βρίσκονται δύο από τις σημαντικότερες ενότητες στην ιστορία του ελληνικού αμπελώνα. Πρόκειται για το Αγιωργίτικο, και για την παγκοσμίως γνωστή κορινθιακή σταφίδα. Έτσι συναντάμε, την αλεπού, την ασπρούδα, το σαββατιανό, τον ροδίτη αλλά και ποικιλίες κοσμοπολίτικες όπως το Chardonnay, το Viognier, το Sauvignion Blanc αλλά και τις ερυθρές, Cabernet Sauvignion, Merlot, Syrah και πολλές άλλες ποικιλίες . Αγνό παρθένο ελαιόλαδο, αρωματική ρίγανη, θυμάρι, τσάι και μέλι από τα πεύκα των δασών της Κορινθίας, ελιές πράσινες, μαύρες και θρούμπα από Πελοποννησιακούς ελαιώνες, χειροποίητα φυσικά σπιτικά σαπούνια από εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, παραδοσιακά ποτά και λικέρ, τα φημισμένα γλυκά του κουταλιού και πολλά άλλα.
