Η δημοσιογράφος και αυστηρή τηλεκριτικός, Τίνα Μεσσαροπούλου, έχοντας διανύσει 20 χρόνια στο χώρο των Media, αποκαλύπτει αποκλειστικά στο gnoristetinellada.gr, τις δυσκολίες του επαγγέλματος και τη στρατηγική της, ενώ μιλάει για το τηλεοπτικό πεδίο και το αγαπημένο της ησυχαστήριο, τη Πάρο...

Σας παρακολουθούμε καθημερινά μέσα από την εκπομπή «Happy Day». Πόσο εύκολο είναι να είστε τηλεκριτικός και να συμμετέχετε και σε εκπομπή;

Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι και εφικτό αφού έχω περάσει από διάφορα κατά καιρούς κανάλια και εκπομπές. Έχω μάθει τα 20 και πλέον χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά να ισορροπώ σε τεντωμένο σχοινί και αυτό κάνω και τώρα. Άλλωστε, αν και τηλεκριτικός δεν παύει να είμαι δημοσιογράφος με άποψη και ειδικά όταν οι κριτικές σου δεν χαρακτηρίζονται από εμμονές και εμπάθειες αλλά από αγάπη για την τηλεόραση και το ανθρώπινο δυναμικό της όλα είναι δυνατά.
 
Γνωρίζουμε ότι με κάποια τηλεοπτικά πρόσωπα, είστε φίλη. Μπορείτε να είστε αντικειμενική στη κριτική σας;

Ναι γιατί η αντικειμενικότητα και η αλήθεια είναι κάτι που με διακρίνει και στην προσωπική μου ζωή, αλλά και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Αλλωστε, πριν κρίνω τους άλλους φροντίζω να είμαι πρώτα από όλα αυστηρή με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που αντέχουν όλοι.
 
Υπάρχουν πρόσωπα που δεν θα θέλατε να ξανασυνεργαστείτε, είτε είναι  παρουσιαστές είτε δημοσιογράφοι;

Εννοείται δεν ταιριάζουμε με όλους και δεν μας ταιριάζουν όλοι. Γενικά, όμως, είμαι άνθρωπος που προσαρμόζομαι εύκολα σε νέες συνεργασίες και όσο πιο «δύσκολος»
άνθρωπος μπορεί να θεωρείται κάποιος, τόσο καλύτερα τα πάω μαζί του.

Πώς ξεχωρίζει ένας τηλεκριτικός στην Ελλάδα; Έχετε κάποιον/α πρότυπο;

Όπως ξεχωρίζει κανείς γενικά στη δημοσιογραφία με σκληρή δουλειά και αγάπη γι’ αυτό που κάνει, αλλά και για την τηλεόραση. Δεν υπάρχει σχολή από όπου βγαίνεις
τηλεκριτικός, όπως δεν υπάρχει σχολή για τον κριτικό κινηματογράφου ή θεάτρου. Δημοσιογραφία έχω σπουδάσει και έχω κάνει μεταπτυχιακό στη Διεθνή Δημοσιογραφία με εξειδίκευση στην τηλεόραση. Οταν πρωτοξεκινούσα, το είδος αυτό γνώριζε μεγάλες στιγμές όπως άλλωστε και η τηλεόραση. Ζήλευα το καυστικό χιούμορ της Ντέπυ Γκολεμά που ήταν στον Ελεύθερο τύπο και την πένα της Μαρίνας Πετρούτσου στην Ελευθεροτυπία.

 Τί σας έκανε να ασχοληθείτε με τη δημοσιογραφία και συγκεκριμένα με το τηλεοπτικό ρεπορτάζ;

Αρχικά η αγάπη μου για το γράψιμο με οδήγησε στη δημοσιογραφία. Μάλιστα είχα ζητήσει από τους γονείς μου να με βοηθήσουν να μπω σε μια εφημερίδα ως άμισθη για να δω αν μου αρέσει ούσα φοιτήτρια γαλλικής φιλολογίας. Η τηλεκριτική βρέθηκε στο δρόμο μου λόγω της μεγάλης μου αγάπης προς την τηλεόραση αλλά και της ισχυρής άποψης που είχε για πρόσωπα και πράγματα.

Θα επιχειρούσατε μία δικιά σας εκπομπή ή ένα δελτίο,δεδομένου ότι πολλοί καναλάρχες δεν συμπαθούν ιδιαίτερα τους τηλεκριτικούς;
 
Δεν είναι αυτοσκοπός μου η δική μου εκπομπή. Αυτοσκοπός μου είναι η διάρκεια και να συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπώ και με κάνει να περνάω καλά, είτε είμαι μπροστά είτε πίσω από τις κάμερες, είτε ως μέλος μιας ομάδας, είτε ως μονάδα με κάποια εκπομπή.
 
Πρόσφατα, η Ελένη Μενεγάκη, (κεφάλαιο στην ελληνική τηλεόραση), ανακοίνωσε την αποχώρησή της. Πιστεύετε θα ισχύσει και στη συγκεκριμένη περίπτωση, το «ουδείς αναντικατάστατος»;

Όχι, εγώ γενικά δεν πιστεύω στη φράση αυτή. Ο καθένας μας αφήνει πίσω του το προσωπικό του αποτύπωμα που τον κάνει μοναδικό. Και η Ελένη Μενεγάκη είναι όπως και να το κάνουμε case study σε πολλά επίπεδα: από τον τρόπο που πλασάρει τον εαυτό της, από την πορεία της στην τηλεόραση, από το πώς έχει διαμορφώσει τη ζωή της…

Αν γράφατε ένα βιβλίο για το τηλεοπτικό πεδίο που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, τι τίτλο θα βάζατε;

«Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά» και φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ότι δεν υπάρχει φήμη που να αφορά στον συγκεκριμένο χώρο και να μην έχει κάποια δόση αλήθειας.