Ο καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης, κ Μάξιμος Μουμούρης μιλάει αποκλειστικά στο Gnoristetinellada.gr για τις ανατροπές που θα δούμε στη δραματική σειρά του Mega, “Η Γη της Ελιάς”, το ρόλο του στη νέα σειρά της ΕΡΤ1, “Η Μαρία που έγινε Κάλλας” ,τη σκηνοθεσία της παράστασης "Όνειρα γλυκά" και για το Εθνικό Θέατρο όπου θα πρωταγωνιστήσει τον Νοέμβρη. Ο δημοφιλής ηθοποιός μιλάει ακόμη για τις αναμνήσεις που έχει από το νησί των Φαιάκων αλλά και γενικότερα για τη Κέρκυρα όπου έλκει τη καταγωγή του.

Κ Μουμούρη, πρωταγωνιστείτε τα τελευταία χρόνια στην επιτυχημένη δραματική σειρά του Mega, “Η Γη της Ελιάς”. Μία σειρά που έχει γνωρίσει μεγάλη απήχηση στο ελληνικό κοινό. Που οφείλεται αυτή η επιτυχία κατά τη γνώμη σας;

Πρωτίστως στο σενάριο νομίζω. Η Βάνα Δημητρίου είναι εξαιρετικά ικανή στο να συνδυάζει τις ιστορίες των ηρώων αλλά και να επιλέγει πότε και σε ποιους χαρακτήρες δίνει κατά καιρούς βαρύτητα με ανατροπές.

Εξίσου σημαντικό είναι πως ο Αντρέας Γεωργίου και ο Κούλης Νικολάου συνεργάζονται για την Παραγωγη σειρών πολλά χρόνια και είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια που ξέρει πως να στήσει, να οργανώσει και να τρέξει μια σειρά τέτοιων απαιτήσεων μέσα στο χρόνο, εξού και ο τέταρτος της «Ελιάς».

Φέτος, διανύουμε το 4ο κύκλο των επεισοδίων. Θα δούμε κάποια σημαντική ανατροπή στο σενάριο ή στο ρόλο σας;

Αυτός είναι ο στόχος, να καταφέρουμε δυνατές ανατροπές που θα ανανεώνουν το ενδιαφέρον του κοινού. Μείνετε συντονισμένοι.

Υπάρχουν κοινά στοιχεία ταύτισης με το ρόλο σας ή με κάποιον ρόλο που έχετε υποδυθεί στο παρελθόν;

Προσωπικά δουλεύω μάλλον αντίστροφα, δηλαδή αναζητώ στους χαρακτήρες στοιχεία που νιώθω πως δεν έχω ή δεν έχω εκφράσει ακόμα στη ζωή μου.

Δεν υπάρχει ταύτιση πάντως αν είναι αυτό που με ρωτάτε.

Παράλληλα, με τη σειρά “Η Γη της Ελιάς”, θα σας δούμε και στη νέα συναρπαστική μίνι σειρά της ΕΡΤ1, “Η Μαρία που έγινε Κάλλας”, με τη σκηνοθετική σφραγίδα της Όλγας Μαλέα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία και ποιος θα είναι ο ρόλος σας;

Η Όλγα είναι από αυτές τις περιπτώσεις που είσαι στον ίδιο χώρο με κάποιον, εκτιμάς τη δουλειά που κάνει αλλά δεν τον έχεις συναντήσει ποτέ. Έπρεπε να

προκύψει ο Όσκαρ Μπότμαν, ο ήρωας της σειράς, για να συνεργαστούμε. Πρόκειται για έναν φιλέλληνα αξιωματικό των Ες Ες που ερωτεύεται την Μαρία και παράλληλα προσπαθεί να διασώσει τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό από την συστηματική καπηλεία κατά περίοδο της κατοχής.

Προτιμάτε περισσότερο υποκριτικούς ή σκηνοθετικούς ρόλους, δεδομένου ότι έχετε σκηνοθετήσει αρκετά θεατρικά έργα με μεγάλη επιτυχία;

Δεν θα μπορούσα να σκηνοθετήσω αν δεν ανέβαινα στην σκηνή ως ηθοποιός. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο και αντίστροφα. Η αλήθεια είναι πως πάντα με ενδιάφερε το «όλον» της κάθε παράστασης που συμμετείχα και νομίζω πως έως έναν βαθμό είναι χρέος του ηθοποιού να έχει αντίληψη για το τι συμβαινει στην παράσταση που παίζει. Όταν σκηνοθετώ όμως, ή όταν διδάσκω, πρέπει αντίστοιχα να σκέφτομαι τις αγωνίες που βιώνει ο ηθοποιός στη σκηνή για να είναι μαζί του και να βρίσκουμε λύσεις από κοινού. Πράγματι, η ευθύνη του να είσαι ο καθοδηγητής σε ένα καλλιτεχνικό εγχείρημα είναι πολλαπλασιασμένη αλλά είναι μια ευθύνη που ξέρω ότι ωριμάζει τον καλλιτέχνη. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην παράσταση του «Όνειρα γλυκά» του Μιχάλη Μαλανδράκη που σκηνοθέτησα δυο μαθητές μου από την Δραματική Σχολή της Αγίας αρβάρας, τον Δημήτρη Σέρφα και τον Νίκο Μπουκουβάλα μαζί με την Γιασεμί Κηλαηδόνη που υποδύεται την μητέρα τους. Η παράσταση θα συνεχιστεί για δεύτερη χρόνια στο θέατρο Πόλη από το τέλος του Οκτώβρη.

Επί σκηνής, θα έχουμε την ευκαιρία να σας παρακολουθήσουμε σύντομα στο Εθνικό Θέατρο...

Η Έλενα Μαυρίδου θα σκηνοθετήσει το σχετικά άγνωστο έργο του Αλέξη Σολωμου «Ο τελευταίος Ασπροκόρακας» στο Εθνικο θέατρο και θα ξεκινήσουμε παραστάσεις τον Νοέμβρη.

Είναι κάπως αστείο γιατί θα υποδυθώ τον Πρωθυπουργό, δηλαδή έναν πολιτικο και πρέπει να «μπω στα παπούτσια» της γυναικας μου.

Είναι γνωστό ότι έλκεται τη καταγωγή σας από τη Κέρκυρα καθώς αποτελεί και έναν από τους αγαπημένους σας προορισμούς. Τί παιδικές αναμνήσεις ή επιρροές έχετε από το νησί των Φαιάκων;

Δεν μεγάλωσα στην Κέρκυρα και οι αναμνήσεις είναι από ταξίδια σε μη καλοκαιρινές περιόδους. Την αγάπησα ακόμα περισσότερο όσο μεγάλωνα και

ήμουν πιο ανεξάρτητος. Ίσως όμως η πιο έντονη ανάμνηση μου είναι από τις περιόδους του Πάσχα που πηγαίναμε κατ εξακολούθηση στην εφηβεία μου.

Η Κέρκυρα φημίζεται σε όλη την Ελλάδα περισσότερο για τη μοναδική της αρχιτεκτονική και ρυμοτομία της παρά για τις ακτές και τις παραλίες της, κάτι που τη καθιστά τουριστικά επισκέψιμη όλο το χρόνο. Ποιά είναι τα αγαπημένα σας σημεία στο νησί, που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί κάποιος;

Τα χωριά της ενδοχώρας προς τον βορρά από όπου και κατάγομαι είναι υπέροχα.

Η παραλία της Γλυφάδας ήταν ένα αγαπημένο μέρος για μπάνιο όταν

ήμουν μικρός. Έχω να πάω χρόνια αλλά η ανάμνηση παραμένει πολύ ζωντανή.

Κέρκυρα ίσον Άγιος Σπυρίδωνας ίσον Ιωάννης Καποδίστριας. Ταυτίζεται με έναν από τους μεγαλύτερους Αγίους της εκκλησίας και με τον κορυφαίο Έλληνα Πολιτικό στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Πόσο σημαντικές μορφές είναι για την ίδια τη Κέρκυρα;

Δεν είναι μόνο ο Καποδιστριας που νιώθει υπερήφανη η Κέρκυρα. Ένα επίσης σπουδαίο «παιδί» της Κέρκυρας ήταν ο Γεώργιος Θεοτόκης, τέσσερις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Προφανώς η εντοπιότητα με τέτοιες μορφές της πολιτικής ιστορίες δημιουργεί το αίσθημα της περηφάνιας και της σύνδεσης πιθανώς με την ιστορία του τόπου σου. Πάντα μου άρεσε να φαντάζομαι τις δυσκολίες και την διαφορετική ζωή που είχαν εκείνοι οι άνθρωποι σε μια τόσο διαφορετική εποχή. Τι θα έκανα εγώ στη

θέση τους; Ποιες συνήθειες θα είχα; ομίζω πως είναι χρέος μας να διαβάσουμε την ιστορία ξεκινώντας από εκείνη του τόπου μας και ίσως να τον αντιληφθούμε και να τον αγαπήσουμε και σεβαστούμε πιο πολύ εις βάθος.

Κλείνοντας, το κοσμοπολίτικο νησί των Επτανήσων διαθέτει μία πόλη - μουσείο, όπου το άριστα διατηρημένο ιστορικό της κέντρο έχει κηρυχτεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Αυτό έχει συμβάλλει στην εδραίωση σημαντικών πολιτιστικών δρώμενων ή πρέπει να αναδειχθούν και άλλα;

Δεν μπορώ να γνωρίζω πως έχει εκμεταλλευτεί η τοπική κοινωνία μια τέτοια διάκριση μιας και δεν ζω στο νησί. Αυτό όμως που διαπιστώνω στην επαρχία είναι πως χάνοντας τον πληθυσμό της σε συστηματική βάση, χάνεται και η δυνατότητα να ανάπτυξης σε πολλούς τομείς, είτε της οικονομίας είτε του πολιτισμού και της διατήρησης παραδόσεων. Φοβάμαι πως ειδικά στο ζήτημα της αποκέντρωσης του πολιτισμού δεν έχουμε καλό βαθμό, διαχρονικά.

Είμαστε η χώρα που έχει παραδώσει στην ανθρωπότητα τα μεγαλύτερα ίσως πολιτιστικά επιτεύγματα. Πρέπει να ξαναβρούμε τις ρίζες μας όχι με την εθνικιστική προσέγγιση, αλλά μέσα από την ουσία της ιστορία της του γεωγραφικού χώρου που τυγχάνει να ζούμε. Έχουμε ξεχάσει την μακρά πορεία της εξέλιξης των δυναμικών στην ελληνική επικράτεια σε επίπεδο καλλιτεχνικό, φιλοσοφικό, ηθικό κτλ. και δυστυχώς την θυμόμαστε ποσπασματικά και μονόπλευρα. Πρέπει η πολιτεία και η αυτοδιοίκηση να πάρει πρωτοβουλίες και να εφαρμόζουμε πολιτικές που θα ξεπερνάνε τους – ευπρόσδεκτους κατά τα άλλα – διεθνείς τίτλους τιμής.