σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο gnoristetinellada.gr
Η δημοφιλής ηθοποιός με έντονη πολιτική δραστηριότητα μιλάει για την επικαιρότητα, το τηλεοπτικό «γίγνεσθαι», τα ριάλιτι ή αλλιώς τις σαχλαμάρες όπως τα χαρακτηρίζει, το ησυχαστήριό της, το Λουτράκι καθώς επίσης και για τη Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε τα πρώτα 15 χρόνια της ζωής της….
Κα Ραζή αυτό το διάστημα πρωταγωνιστείτε στη θεατρική παράσταση «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού», η οποία «λαμβάνει χώρα» στο θέατρο «Πρόβα». Μιλήστε μας λίγο για το ρόλο σας…
Υποδύομαι τον ρόλο της Αλίκης. Είναι μια ηρωίδα εντελώς διαφορετική από εμένα. Κατ’ αρχάς, είναι συντηρητική γενικώς, και κοινωνικά και πολιτικά. Είναι πολύ πλούσια, ανύπαντρη, πονηρή και αφελής μαζί. Δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή της. Μια κοσμική κυρία που ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο. Ξέρει τα οικονομικά της συμφέροντα, είναι έτοιμη να ξεπουλήσει για τον αυτό τα υπόλοιπα αδέρφια της. Είναι χέλι, διπρόσωπη σαν συμπεριφορά. Εγώ είμαι τσεκουράτη. Ό,τι έχω να σου πω, θα στο πω χωρίς περιστροφές. Αγάπησα πολύ αυτόν τον υπέροχο ρόλο. Για εμένα είναι πρόκληση και νομίζω ότι κατάφερα να αποδώσω την υποκρισία και την διγλωσσία της ηρωίδας, αλλά και το χιούμορ και την ειρωνεία που κρύβει. Είμαι πολύ ευτυχισμένη με την Αλίκη μου.Στο έργο φαίνεται η απληστία και η ακόρεστη δίψα των ανθρώπων για εξουσία και πλούτο. Εσείς έχετε συναντήσει/συνεργαστεί με τέτοιους ανθρώπους στη μακρόχρονη πορεία σας; Αν ναι, πως τους διαχειριστήκατε;
Θα ήταν ψέμα να έλεγα ότι δεν έχω συναντήσει τέτοιους ανθρώπους, γιατί το έργο είναι ένα μωσαϊκό διαφόρων χαρακτήρων που συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Η ζωή είναι δύσκολη και μέσα από τις δυσκολίες της μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην το αντέξουν και να εκδηλώσουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα ή μια ακραία συμπεριφορά. Η «διαχείριση» είναι μια λέξη που δεν μου αρέσει. Δεν είμαι διαχειριστής μιας πολυκατοικίας, ούτε διαχειριστής οικονομικών δυσκολιών. Πάντα υπάρχον λογικές, συναισθηματικέ ή και αναγκαστικές λύσεις στις σχέσεις των ανθρώπων.
Σε ένα τόσο ωραίο αλλά και δύσκολο ταυτόχρονα χώρο όπως είναι το θέατρο αλλά και η τηλεόραση, πώς μπορεί ένας νέος ηθοποιός να επιβιώσει;
Ως ιδιοκτήτρια θεάτρου και δασκάλα υποκριτικής, πώς βλέπετε το γεγονός νέα παιδιά από διάφορα ριάλιτι που τυγχάνουν κάποιας δημοσιότητας να παίρνουν ρόλο ηθοποιού σε διάφορα σήριαλ;
Αυτά είναι σαχλαμάρες. Θα παίξουν ίσως για λίγο, αλλά ηθοποιοί δεν θα γίνουν. Τα παιδιά αυτά είναι θεατρικά αγράμματα. Θα αναγκαστούν να σπουδάσουν την τέχνη της υποκριτικής για να μπορέσουν να σταθούν στο φακό ή στο σανίδι.
Έχετε ξεχωρίσει κάποια τηλεοπτική παραγωγή αυτή τη σεζόν;
Δεν έχω χρόνο για να παρακολουθήσω τηλεόραση αφού διδάσκω, κάνω πρόβες και παίζω. Διευθύνω την επιχείρησή μου. Ξυπνάω το πρωί και δουλεύω τουλάχιστον 10 ώρες ασταμάτητα, duracell. Ξέρω ότι υπάρχουν πολύ καλές σειρές, δεν μπορώ όμως να ξεχωρίσω καμία. Το ευχάριστο είναι ότι γίνανε φέτος πολλές παραγωγές και αιμοδοτήθηκε η τηλεόραση και από ηθοποιούς του θεάτρου. Οι μυθοπλασίες έχουν βελτιωθεί, η ποιότητα των γυρισμάτων, η διανομή, τα σκηνικά, τα κοστούμια, η υποκριτική, και η αισθητική των σήριαλ είναι ανταγωνιστική. Χαίρομαι πολύ γιατί όλα γίνονται με αγάπη και έγνοια, από τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες, τους ηθοποιούς, το τεχνικό προσωπικό. Και πολλές φορές με θυσίες. Δηλαδή όλους μας ενδιαφέρει το καλό αποτέλεσμα και όχι το χρηματικό κέρδος.
Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της καριέρας σας;
Κάθε καινούργιος ρόλος που ερμήνευα ήταν ένας τεράστιος σταθμός. Προσπαθούσα να καταλάβω το ρόλο να αποκωδικοποιήσω τις ιδιαιτερότητες της κάθε ηρωίδας που υποδυόμουν, να συνεργαστώ καλά με τον σκηνοθέτη, να προσεγγίσω το σκεπτικό του συγγραφέα, να κατανοήσω το πνεύμα του για να μπορέσω να αποδώσω το ρόλο μου. Όταν κάνω πρόβα για ένα ρόλο θέλω να είμαι απερίσπαστα αφιερωμένη σ’ αυτόν. Αλλά σημαντικά σημεία της καριέρας μου υπήρξαν διάφορες συνεργασίες μου. Όπως η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση «Η θέμις έχει κέφια», του Ψαθά. Η συνεργασία μου με τον Γιάννη Γκιωνάκη στο θέατρο, με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Θύμιο Καρακατσάνη, τον Θανάση Βέγγο, τον Κώστα Χατζηχρήστο. Μεγάλοι δάσκαλοι. Μετά άφησα την επιθεώρηση και βρέθηκα σε μία μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Τζένη Καρέζη, το «Μάνα, Μητέρα, Μαμά» που υποδύθηκα την ερωμένη του Κώστα Καζάκου. Από κει και πέρα άλλαξε η καριέρα μου και βρέθηκα να συνεργάζομαι σε πολύ μικρά θέατρα. Στο θέατρο του Πειραιά με τον Τάκη Βούτερη, τον Γιώργο Διαλεγμένο. Αυτό έδωσε μία διαφορετική στροφή στην πορεία μου.
Και έπειτα η γνωριμία μου με τον Σωτήρη Τσόγκα, που από κοινού, μαζί με τον Τάσο Δήμα, φτιάξαμε αρχικώς την εταιρεία θεάτρου «Α-θεατο», που εν συνεχεία έγινε το σημερινό θέατρο Πρόβα. Αυτά ήταν τα πιο σημαντικά σημεία της καριέρας μου.
Επισκέπτομαι συχνά το Λουτράκι, μένω κατά διαστήματα. Είναι ένας εύκολος προορισμός, ένα προάστιο της Αθήνας. Έχω ένα σπίτι και κολυμπάω πολύ, τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβρη. Και από 15 Μαρτίου και μετά συνεχίζω τα μπάνια μου στη θάλασσα. Το Λουτράκι είναι μία διέξοδος από την έντονη και πιεστική καθημερινότητα, με βοηθάει πολύ.
Ποιο είναι το ησυχαστήριό σας εκεί;
Το ησυχαστήριο μου είναι η θάλασσα. Βλέπω τη θάλασσα και ηρεμώ. Κολυμπώ και μηδενίζω το κοντέρ. Τώρα βέβαια με τα ηλεκτρονικά μέσα δουλεύω από παντού, αλλά διαφορετικά είναι να δουλεύεις στην πλατεία Αμερικής, όπου μένω, και άλλη ποιότητα ζωής είναι να βλέπεις τη θάλασσα και να δουλεύεις.
Για ποιο λόγο να επισκεφθεί κάποιος το Λουτράκι και τί πρέπει οπωσδήποτε να δεί;
Το Λουτράκι μπορεί να το επισκεφτεί εύκολα κάνεις. Είναι ένας κοντινός προορισμός και τώρα με τον προαστιακό ακόμη πιο εύκολος. Ο επισκέπτης έχει πολλά πράγματα να κάνει, να κολυμπήσει, να πάει στα μοναστήρια, να πάει στη λίμνη της Βουλιαγμένης, να φάει καλό ψάρι, ωραία λουκούμια, καλά γλυκά, και πολλές και διαφορετικές ακρογιαλιές. Επίσης να πάει στα εξαιρετικά ιαματικά λουτρά και να πιει το υπέροχο νερό Λουτρακίου.
Το Λουτράκι είναι από τις λίγες πόλεις που διαθέτουν κινηματογράφο. Τί άλλες ενέργειες θα μπορούσαν να γίνουν από τη τοπική αυτοδιοίκηση για περαιτέρω πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη;
Με ρωτάτε κάτι που με πονάει πολύ δυστυχώς. Στο Λουτράκι πέρα από δύο θερινούς κινηματογράφους, το χειμώνα δεν έχει τίποτα, ούτε κινηματογράφο, ούτε θέατρο, ούτε ένα κέντρο διασκέδασης. Τα παραθαλάσσια καταστήματα, τα καφέ είναι κλειστά. Δύσκολα περνάει ο χειμώνας. Το βράδυ είναι πολύ κακά φωτισμένο, είναι μία αγριάδα. Τα ξενοδοχεία είναι κλειστά. Σκοτάδια παντού. Μόλις βραδιάσει δεν κυκλοφορεί ούτε κουνούπι στους δρόμους. Μετά τις 10 φοβάσαι να κυκλοφορήσεις. Οι ντόπιοι δεν κατεβαίνουν το χειμώνα στην παραλία και ο κεντρικός δρόμος έχει ελάχιστα σουβλατζίδικα, κάνα-δυο μπαράκια και μερικά καφενεία Δεν μιλάω για το καζίνο γιατί οι ντόπιοι δεν πάνε. Αν κάποιος θέλει να παίξει, πάει και στο καζίνο, είναι ένας προορισμός, άλλα πολιτιστικά έχει το μαύρο το χαλί. Δεν υπάρχει ένα χειμερινό θέατρο, μια αίθουσα πολλαπλών πολιτιστικών εκδηλώσεων, χώροι ψυχαγωγίας για παιδιά. Οι υποδομές καθαριότητας του δήμου είναι ελάχιστες. Ο κόσμος που μένει μόνιμα πια στο Λουτράκι έχει αυξηθεί, αλλά η δημοτική αρχή και οι δήμαρχοι δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, και ενώ ήταν μία από τις καθαρότερες πόλεις - λουτροπόλεις της Ευρώπης, τώρα έχει πολλή βρώμα. Δεν υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων, δεν έχει ο δήμος προσωπικό καθαριότητας. Ένα καλοκαιρινό θέατρο στο πάρκο Δεξαμενής ακόμα δεν έχει τελειώσει. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που θα κρατήσει ένα νέο άνθρωπο μόνιμα στο Λουτράκι.
Με τη πολιτική θα θέλατε να ασχοληθείτε;
Ναι, ασχολούμαι με την πολιτική ενεργά. Συμμετέχω στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΜΚΕΘΙ, στο διοικητικό συμβούλιο ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΎ , στο ΔΣ του ΑΙΔΡΑΣΕ. Έχω έντονη δραστηριότητα. Ασχολούμαι με τα κοινά πολλές ώρες.
Τέλος, γυρίζοντας νοερά πίσω στη Κωνσταντινούπολη όπου ζήσατε και τα πρώτα εφτά χρόνια της ζωής σας, ποια φράση ως Ελληνίδα με βαθύ αίσθημα πολιτισμού, σας «κατακλύζει» το νου;
Έχω ζήσει 15 χρόνια, όχι εφτά, στην Κωνσταντινούπολη. Με βαθύ αίσθημα πολιτισμού η φράση που κατακλύζει το μυαλό είναι της μητέρας μου «Η αξιοπρέπεια και οι ηθικές αξίες δεν ανταλλάσσονται με χρήματα».
