της αρθρογράφουΑλεξίας Φεσσά
Η Σπάρτη είναι μία από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις και αποτελεί έναν προορισμό για κάθε εποχή του χρόνου! Ένας τόπος που σαγηνεύει με τις εναλλαγές των τοπίων του και τα ενδιαφέροντα αξιοθέατά του… αφού διατηρεί «κάτι από την δόξα του παρελθόντος» καθώς περιβάλλεται από αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους.
Ταύγετος
Ο μεγαλοπρεπής Ταΰγετος, στα δυτικά της Σπάρτης, είναι ένα από τα βουνά της Ελλάδας που προσφέρει μερικές από τις ομορφότερες ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές. Δάση με έλατα και μαυρόπευκα στολίζουν τις πλαγιές του και πηγές με κρυστάλλινα νερά θα σας δροσίσουν και θα σας ξεκουράσουν.
Τα σπήλαια του Διρού
Τα Σπήλαια αυτά έχουν πανάρχαια ιστορία και διαχρονική ομορφιά. Το Λιμναίο σπήλαιο, το Σπήλαιο της Βλυχάδας ή Γλυφάδας σχηματίζει μεγάλες αίθουσες με ποιητικά ονόματα όπως Ανάκτορο του Ποσειδώνα, θάλασσα των Ναυαγίων, Λευκά Διαμερίσματα... Στο γειτονικό σπήλαιο Αλεπότρυπα, με πλούσιο διάκοσμο και σημαντικά ανθρωπολογικά ευρύματα της Ύστερης Νεολιθικής Εποχής κατοικούσε μια μικρή κοινότητα ανθρώπων, την ιστορική πορεία της οποίας διέκοψε ένας σεισμός. Τα ευρύματα αυτά έχετε την ευκαιρία να τα δείτε από κοντά στο Νεολιθικό Μουσείο του Διρού, που βρίσκεται στην είσοδο αυτού του σπηλαίου, το οποίο δεν είναι επισκέψιμο. Τέλος το τρίτο σπήλαιο, το Καταφύγι, εντυπωσιάζει με τον ενδιαφέροντα διάκοσμο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες και την εντυπωσιακή ακουστική στην «Αίθουσα της Αποθέωσης»!
Αρχαία Πελλάνα
Βρίσκεται κοντά στο ομώνυμο χωριό, 24 χλμ. από τη Σπάρτη. Αρχαιολογικές σκαπάνες αποκάλυψαν το ανάκτορο και τους τάφους του Μενελάου και της Πανέμορφης Ελένης. Εκεί ήρθε στο φως μία πολιτεία πολύ αρχαιότερη των Μυκηνών, η ανάδυση της οποίας αποδεικνύει τα όσα διδάσκονται για Ινδοευρωπαίους και την Κάθοδο των Δωριέων είναι όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, μυθεύματα και επινοήσεις, και τα περί υιοθέτησης του φοινικικού αλφαβήτου μέχρι από τους Έλληνες.
Ο μεγαλοπρεπής Ταΰγετος, στα δυτικά της Σπάρτης, είναι ένα από τα βουνά της Ελλάδας που προσφέρει μερικές από τις ομορφότερες ορειβατικές και πεζοπορικές διαδρομές. Δάση με έλατα και μαυρόπευκα στολίζουν τις πλαγιές του και πηγές με κρυστάλλινα νερά θα σας δροσίσουν και θα σας ξεκουράσουν.
Τα σπήλαια του Διρού
Τα Σπήλαια αυτά έχουν πανάρχαια ιστορία και διαχρονική ομορφιά. Το Λιμναίο σπήλαιο, το Σπήλαιο της Βλυχάδας ή Γλυφάδας σχηματίζει μεγάλες αίθουσες με ποιητικά ονόματα όπως Ανάκτορο του Ποσειδώνα, θάλασσα των Ναυαγίων, Λευκά Διαμερίσματα... Στο γειτονικό σπήλαιο Αλεπότρυπα, με πλούσιο διάκοσμο και σημαντικά ανθρωπολογικά ευρύματα της Ύστερης Νεολιθικής Εποχής κατοικούσε μια μικρή κοινότητα ανθρώπων, την ιστορική πορεία της οποίας διέκοψε ένας σεισμός. Τα ευρύματα αυτά έχετε την ευκαιρία να τα δείτε από κοντά στο Νεολιθικό Μουσείο του Διρού, που βρίσκεται στην είσοδο αυτού του σπηλαίου, το οποίο δεν είναι επισκέψιμο. Τέλος το τρίτο σπήλαιο, το Καταφύγι, εντυπωσιάζει με τον ενδιαφέροντα διάκοσμο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες και την εντυπωσιακή ακουστική στην «Αίθουσα της Αποθέωσης»!
Αρχαία Πελλάνα
Βρίσκεται κοντά στο ομώνυμο χωριό, 24 χλμ. από τη Σπάρτη. Αρχαιολογικές σκαπάνες αποκάλυψαν το ανάκτορο και τους τάφους του Μενελάου και της Πανέμορφης Ελένης. Εκεί ήρθε στο φως μία πολιτεία πολύ αρχαιότερη των Μυκηνών, η ανάδυση της οποίας αποδεικνύει τα όσα διδάσκονται για Ινδοευρωπαίους και την Κάθοδο των Δωριέων είναι όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, μυθεύματα και επινοήσεις, και τα περί υιοθέτησης του φοινικικού αλφαβήτου μέχρι από τους Έλληνες.
Ιερό Ορθίας Αρτέμιδος
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά ιερά της αρχαίας Σπάρτης. Βρίσκεται κοντά στις όχθες του ποταμού Ευρώτα. Αποτέλεσε το θρησκευτικό κέντρο της σπαρτιατικής αγωγής των νέων.
Μυστράς
Ο λόγος για τη Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου βορειοδυτικά της Σπάρτης. Η ιστορία «της νεκρής πολιτείας» αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β’ Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του. Τρεις φορές κατακτήθηκε, από Τούρκους, Ενετούς και ξανά Τούρκους, από το 1460 μέχρι να αποτελέσει ένα από τα πρώτα μέρη της Ελλάδας που απελευθερώθηκαν το 1821. Η Καστροπολιτεία έχει δύο εισόδους. Η κύρια είσοδος είναι αυτή που οδηγεί στο νότιο τμήμα της, όπου βρίσκεται η Μητρόπολη, όπου στέφθηκε αυτοκράτορας στις 12 Μαρτίου 1449 ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο ναός της Οδηγήτριας, το μοναστήρι της Παντάνασσας που φιλοξενεί σήμερα έξι καλόγριες, και η διακόσμηση του οποίου εμπνέεται από την γοτθική τέχνη, και την Περίβλεπτο, με τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες.
Αρχαιολογικό μουσείο
Αποτελεί το πρώτο ελληνικό μουσείο που χτίστηκε σε επαρχιακή πόλη για την προβολή των αρχαιοτήτων της.. Τα εκθέματά του χρονολογούνται από τα αρχαϊκά ως τα ρωμαϊκά χρόνια και προέρχονται από τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, όπως το Ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος και της Χαλκιοίκου Αθηνάς, καθώς και από τις ανασκαφές της Πελλάνας και των Αμυκλών. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη, τμήματα ψηφιδωτών δαπέδων, κεραμικά, ενεπίγραφες στήλες, ειδώλια και αναθηματικές πήλινες μάσκες. Χαρακτηριστικό έκθεμα είναι η προτομή Σπαρτιάτη πολεμιστή του επονομαζόμενου «Λεωνίδα».
Λεωνιδαίο
Βόρεια της πόλης δεσπόζει ο Τάφος του Λεωνίδα ή «Λεωνιδαίο», ένα ναόμορφο οικοδόμημα της αρχαιότητας. Χρονολογείται από τον 5ο αιώνα π.Χ και αποτελεί το μοναδικό μνημείο της Αρχαίας Αγοράς που σώζεται ως τις μέρες μας.
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά ιερά της αρχαίας Σπάρτης. Βρίσκεται κοντά στις όχθες του ποταμού Ευρώτα. Αποτέλεσε το θρησκευτικό κέντρο της σπαρτιατικής αγωγής των νέων.
Μυστράς
Ο λόγος για τη Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου βορειοδυτικά της Σπάρτης. Η ιστορία «της νεκρής πολιτείας» αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β’ Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του. Τρεις φορές κατακτήθηκε, από Τούρκους, Ενετούς και ξανά Τούρκους, από το 1460 μέχρι να αποτελέσει ένα από τα πρώτα μέρη της Ελλάδας που απελευθερώθηκαν το 1821. Η Καστροπολιτεία έχει δύο εισόδους. Η κύρια είσοδος είναι αυτή που οδηγεί στο νότιο τμήμα της, όπου βρίσκεται η Μητρόπολη, όπου στέφθηκε αυτοκράτορας στις 12 Μαρτίου 1449 ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο ναός της Οδηγήτριας, το μοναστήρι της Παντάνασσας που φιλοξενεί σήμερα έξι καλόγριες, και η διακόσμηση του οποίου εμπνέεται από την γοτθική τέχνη, και την Περίβλεπτο, με τις εντυπωσιακές τοιχογραφίες.
Αρχαιολογικό μουσείο
Αποτελεί το πρώτο ελληνικό μουσείο που χτίστηκε σε επαρχιακή πόλη για την προβολή των αρχαιοτήτων της.. Τα εκθέματά του χρονολογούνται από τα αρχαϊκά ως τα ρωμαϊκά χρόνια και προέρχονται από τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, όπως το Ιερό της Ορθίας Αρτέμιδος και της Χαλκιοίκου Αθηνάς, καθώς και από τις ανασκαφές της Πελλάνας και των Αμυκλών. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται γλυπτά, αρχιτεκτονικά μέλη, τμήματα ψηφιδωτών δαπέδων, κεραμικά, ενεπίγραφες στήλες, ειδώλια και αναθηματικές πήλινες μάσκες. Χαρακτηριστικό έκθεμα είναι η προτομή Σπαρτιάτη πολεμιστή του επονομαζόμενου «Λεωνίδα».
Λεωνιδαίο
Βόρεια της πόλης δεσπόζει ο Τάφος του Λεωνίδα ή «Λεωνιδαίο», ένα ναόμορφο οικοδόμημα της αρχαιότητας. Χρονολογείται από τον 5ο αιώνα π.Χ και αποτελεί το μοναδικό μνημείο της Αρχαίας Αγοράς που σώζεται ως τις μέρες μας.
Άγαλμα Λεωνίδα
Το ορειχάλκινο άγαλμα του βασιλιά της Σπάρτης, που τοποθετήθηκε εκεί το 1969, είναι σήμα κατατεθέν της πόλης. στέκει αγέρωχο μπροστά από το δημοτικό στάδιο, στον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης.
Αρχαίο Θέατρο
Η θέα από την κορυφή της Ακρόπολης με την πόλη της Σπάρτης στα αριστερά και τον επιβλητικό Ταϋγετο στα δεξιά κόβει την ανάσα.
Μενελάιον
Το Μενελάιον δεσπόζει στην κορυφή του Προφήτη Ηλία και είναι ένα ιερό στο οποίο τελούνταν η λατρεία του Mενελάου, μυθικού βασιλιά της Σπάρτης και της συζύγου του Eλένης. Θεωρείται το «σπηλαιοβάραθρο του τρόμου», καθώς σύμφωνα με το μύθο, οι Σπαρτιάτες πετούσαν από τον Καιάδα τα ασθενικά παιδιά τους.
Μουσείο Νεότερης Σπάρτης
Το μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα όπως παραδοσιακές στολές, χειρόγραφα, σχέδια, καθώς και οτιδήποτε σχετίζεται με την πόλη και την ιστορία της από την επανίδρυσή της το 1834, μέχρι σήμερα.
Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού
Περιλαμβάνεται στο δίκτυο μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Το πρωτότυπο αυτό ταξιδεύει τον επισκέπτη στην ιστορία της ελιάς και του ελαιόλαδου, τις μεθόδους παραγωγής, τις ιδιαιτερότητες αλλά και την πολύπλευρη σημασία τους για την οικονομία και τη διατροφή των Ελλήνων.
Το ορειχάλκινο άγαλμα του βασιλιά της Σπάρτης, που τοποθετήθηκε εκεί το 1969, είναι σήμα κατατεθέν της πόλης. στέκει αγέρωχο μπροστά από το δημοτικό στάδιο, στον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης.
Αρχαίο Θέατρο
Η θέα από την κορυφή της Ακρόπολης με την πόλη της Σπάρτης στα αριστερά και τον επιβλητικό Ταϋγετο στα δεξιά κόβει την ανάσα.
Μενελάιον
Το Μενελάιον δεσπόζει στην κορυφή του Προφήτη Ηλία και είναι ένα ιερό στο οποίο τελούνταν η λατρεία του Mενελάου, μυθικού βασιλιά της Σπάρτης και της συζύγου του Eλένης. Θεωρείται το «σπηλαιοβάραθρο του τρόμου», καθώς σύμφωνα με το μύθο, οι Σπαρτιάτες πετούσαν από τον Καιάδα τα ασθενικά παιδιά τους.
Μουσείο Νεότερης Σπάρτης
Το μουσείο περιλαμβάνει εκθέματα όπως παραδοσιακές στολές, χειρόγραφα, σχέδια, καθώς και οτιδήποτε σχετίζεται με την πόλη και την ιστορία της από την επανίδρυσή της το 1834, μέχρι σήμερα.
Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού
Περιλαμβάνεται στο δίκτυο μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς. Το πρωτότυπο αυτό ταξιδεύει τον επισκέπτη στην ιστορία της ελιάς και του ελαιόλαδου, τις μεθόδους παραγωγής, τις ιδιαιτερότητες αλλά και την πολύπλευρη σημασία τους για την οικονομία και τη διατροφή των Ελλήνων.
