Στο κέντρο της πόλης κοντά στο λιμάνι λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο η Εβραϊκή συναγωγή και δίπλα η κατοικία του Ραβίνου.

Η συναγωγή μαρτυρά την παρουσία της Εβραϊκής κοινότητας στην Κω, μια παρουσία που χρονολογείται από το 2 π.Χ. αιώνα. Εκτοπισμένοι κατά το 14ο αι. από τους Ιωαννίτες ιππότες στο νησί, οι Εβραίοι επιστρέφουν στην Κω δυο αιώνες αργότερα, μετά την Οθωμανική κατάκτηση, για να αφανιστούνε ολοκληρωτικά στο Άουσβιτς κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η κοινότητα διατηρείται έως το 18^ο αιώνα, οπότε και κτίζεται συναγωγή, η οποία δυστυχώς καταστράφηκε κατά το σεισμό του 1933. Μετά το σεισμό ξαναχτίζεται. Αυτό οφείλεται και στην είσοδο πολλών Εβραίων στο νησί μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Σήμερα υπάρχει ακόμα το κτήριο της Συναγωγής και χρησιμοποιείται ως Πνευματικό Κέντρο, διότι δεν υπάρχουν Εβραίοι πια στην Κω. Οι τελευταίοι θανατώθηκαν κατά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς στο Άουσβιτς.

Η είσοδος του σημερινού Πνευματικού Κέντρου κοσμείται από το Άστρο του Δαβίδ, για να θυμίζει τι προϋπήρχε κάποτε στο κτήριο αυτό. Επίσης, υπάρχει νεκροταφείο Εβραίων με τάφους από το 17^ο αιώνα.

Στο εσωτερικό της Πρώην Εβραϊκής Συναγωγής υπάρχει ασημένια πλάκα « στην μνήμη της Εβραϊκής Κοινότητας που εκδιώχθηκε στο Άουσβιτς από τους Ναζί στις 23 Ιουλίου 1944».  Στην ίδια πλάκα υπάρχουν όλα τα ονόματα  των Εβραίων ανά οικογένεια που έχασαν τη ζωή τους στο Άουσβιτς.

Το κτίριο είναι γνωστό με το όνομα "Χάβρα" που σημαίνει μεν εβραϊκή συναγωγή αλλά μερικές φορές χρησιμοποιείται μεταφορικά και μειωτικά ως συγκέντρωση ατόμων που μιλάνε ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να μην γίνεται κατανοητό ποιος λέει τι. Ο ορθός τρόπος να ανφερόμαστε λοιπόν στο κτίριο είναι Πρώην Εβραϊκή Συναγωγή και όχι Χάβρα όπως είθισται.

Το χαρακτηριστικό γλυπτό που βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής, στην κεντρική αίθουσα, παρουσιάζει μια μητέρα, αποστεωμένη και ταλαιπωρημένη, κοιτώντας ψηλά με το μωρό της στην αγκαλιά, ενδεχομένως αντανακλά τον πόνο που μπορεί να έζησε μια μάνα στο Άουσβιτς.