Μια εξαιρετική πρωτοβουλία για τον λαϊκό μας πολιτισμό πήραν από κοινού, το Μουσείο Τσιτσάνη και η Ιταλο-Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση για την Εκπαίδευση «μicrokosmos».
Πρόκειται για μια πρόσκληση για οπτικοποίηση του τραγουδιού «Ακρογιαλιές δειλινά», ελεύθερα, προβάλλοντας την πόλη τους, εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας.
O Βασίλης Τσιτσάνης, κατά τα λεγόμενά του, έγραψε τραγούδια βγαλμένα από την καρδιά του. Έγραψε για την Ελλάδα, τη λευτεριά, την αγάπη, τον πόνο, τη φτώχεια, την αδικία… το ανικανοποίητο. Με τους στίχους και τη μουσική του, στράφηκε στους «χώρους μνήμης» του καθενός και της καθεμιάς μας, συνυπογράφοντας την προσωπική μας ιστορία.
Για να αποδωθεί ,λοιπόν, φόρος τιμής στη λαϊκή κληρονομιά που μας άφησε και εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας (9 Φλεβάρη 2018), γεμίζουμε την πόλη των Τρικάλων, με στίχους από τα τραγούδια του. Αναδεικνύεται ,έτσι, η δύναμη της ελληνικής λαϊκής γλώσσας, καθώς η παρουσία της μέσα από τους στίχους του Τσιτσάνη αποκτά άλλη διάσταση, αυτή της αποκάλυψης του θυμικού μας.
Το τραγούδι: Ακρογιαλιές δειλινά - 1948 Στίχοι & μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί
Οι συμμετέχοντες / συμμετέχουσες καλούνται να αφήσουν ελεύθερη τη δημιουργικότητά τους και να εκφραστούν «κινηματογραφικά» βιντεοσκοπώντας τους παραπάνω στίχους μέσα σε κάποιο σημείο της πόλης τους, όπως στο παρακάτω promo video:
Πρόκειται για μια πρόσκληση για οπτικοποίηση του τραγουδιού «Ακρογιαλιές δειλινά», ελεύθερα, προβάλλοντας την πόλη τους, εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας.
O Βασίλης Τσιτσάνης, κατά τα λεγόμενά του, έγραψε τραγούδια βγαλμένα από την καρδιά του. Έγραψε για την Ελλάδα, τη λευτεριά, την αγάπη, τον πόνο, τη φτώχεια, την αδικία… το ανικανοποίητο. Με τους στίχους και τη μουσική του, στράφηκε στους «χώρους μνήμης» του καθενός και της καθεμιάς μας, συνυπογράφοντας την προσωπική μας ιστορία.
Για να αποδωθεί ,λοιπόν, φόρος τιμής στη λαϊκή κληρονομιά που μας άφησε και εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας (9 Φλεβάρη 2018), γεμίζουμε την πόλη των Τρικάλων, με στίχους από τα τραγούδια του. Αναδεικνύεται ,έτσι, η δύναμη της ελληνικής λαϊκής γλώσσας, καθώς η παρουσία της μέσα από τους στίχους του Τσιτσάνη αποκτά άλλη διάσταση, αυτή της αποκάλυψης του θυμικού μας.
Το τραγούδι: Ακρογιαλιές δειλινά - 1948 Στίχοι & μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί
Οι συμμετέχοντες / συμμετέχουσες καλούνται να αφήσουν ελεύθερη τη δημιουργικότητά τους και να εκφραστούν «κινηματογραφικά» βιντεοσκοπώντας τους παραπάνω στίχους μέσα σε κάποιο σημείο της πόλης τους, όπως στο παρακάτω promo video:
