Με την έκθεση «Κώστας Τσόκλης Ζωγραφική. Όρια και υπερβάσεις» ανοίγει τη νέα σεζόν το Ίδρυμα Θεοχαράκη από τις 7 Σεπτεμβρίου, τιμώντας τα ενενηντάχρονα του ζωγράφου. Την έκθεση θα εγκαινιάσει στις 8 Σεπτεμβρίου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, απουσία προσκεκλημένων λόγω της πανδημίας.
Μέσα από πενήντα αντιπροσωπευτικά έργα της πορείας του ζωγράφου από το 1955 έως πρόσφατα, η έκθεση αποκαλύπτει το στίγμα των προσωπικών κατακτήσεων του ζωγράφου: από τα πορτραίτα της μητέρας και του πατέρα του (1955-1957) , ως τα πολυσυζητημένα του έργα «Το σκιάχτρο» (1960), «Ερείπια αρχαίας πόλης» (1960), «Δύο καρέκλες» (1967), «Μικάντο» (1975), «Μαύρες κηλίδες» (2003), «Αξιού 15» (1988), «Κόκκινα δέντρα» (2008), «Λευκός κορμός» (1991)«Γέννεσις» (1992), «'Αρτεμις-Κάλι», (1997).
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Τάκης Μαυρωτάς στον κατάλογο «Ο Κώστας Τσόκλης κατατάσσεται στους κορυφαίους εννοιολογικούς δημιουργούς και η βαθιά του ενόραση τον οδηγεί, περίπου από το 1955 έως σήμερα, στη μετατροπή του πραγματικού σε φανταστικό και του αόρατου σε ορατό, καθώς επιχειρεί αδιάκοπα να κατακτήσει μια προσωπική πλαστική έκφραση γεμάτη από ποιητική ένταση και φιλοσοφική δύναμη. Τολμηρός και θαρραλέος, παλεύει με τις αξίες και τα όρια της ζωγραφικής για την ολοκλήρωση του πολυεπίπεδου έργου του, το οποίο καθρεφτίζει το οξυδερκές του πνεύμα. Η δουλειά του διακρίνεται από τη συνεχή εξέλιξη, την υψηλή τεχνική ακρίβεια και την σημειολογική πυκνότητα. Ενδεχομένως, γιατί το ομοίωμα της σημασίας της, μέσα από τη διαφορετικότητα της μορφοπλαστικής του υπόστασης, την κάνει μοναδική. Μοναδική για την τέχνη, μοναδική για τη συγκίνηση, που προκαλεί στον θεατή. Έτσι, κατέκτησε τη θέση του ανάμεσα στους πρωτεργάτες της σύγχρονης τέχνης με ένα τεράστιο σύνολο νοηματικής έντασης από έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, κατασκευές, performance, assemblage και βίντεο προβολές, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του: «Η τέχνη δεν είναι για να κάνει τον άνθρωπο πιο δυστυχισμένο, αλλά για να τον λυτρώνει.»
Η έκθεση «Κώστας Τσόκλης. Ζωγραφική. Όρια και υπερβάσεις» θα διαρκέσει έως τις 8 Νοεμβρίου.
Μέσα από πενήντα αντιπροσωπευτικά έργα της πορείας του ζωγράφου από το 1955 έως πρόσφατα, η έκθεση αποκαλύπτει το στίγμα των προσωπικών κατακτήσεων του ζωγράφου: από τα πορτραίτα της μητέρας και του πατέρα του (1955-1957) , ως τα πολυσυζητημένα του έργα «Το σκιάχτρο» (1960), «Ερείπια αρχαίας πόλης» (1960), «Δύο καρέκλες» (1967), «Μικάντο» (1975), «Μαύρες κηλίδες» (2003), «Αξιού 15» (1988), «Κόκκινα δέντρα» (2008), «Λευκός κορμός» (1991)«Γέννεσις» (1992), «'Αρτεμις-Κάλι», (1997).
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Τάκης Μαυρωτάς στον κατάλογο «Ο Κώστας Τσόκλης κατατάσσεται στους κορυφαίους εννοιολογικούς δημιουργούς και η βαθιά του ενόραση τον οδηγεί, περίπου από το 1955 έως σήμερα, στη μετατροπή του πραγματικού σε φανταστικό και του αόρατου σε ορατό, καθώς επιχειρεί αδιάκοπα να κατακτήσει μια προσωπική πλαστική έκφραση γεμάτη από ποιητική ένταση και φιλοσοφική δύναμη. Τολμηρός και θαρραλέος, παλεύει με τις αξίες και τα όρια της ζωγραφικής για την ολοκλήρωση του πολυεπίπεδου έργου του, το οποίο καθρεφτίζει το οξυδερκές του πνεύμα. Η δουλειά του διακρίνεται από τη συνεχή εξέλιξη, την υψηλή τεχνική ακρίβεια και την σημειολογική πυκνότητα. Ενδεχομένως, γιατί το ομοίωμα της σημασίας της, μέσα από τη διαφορετικότητα της μορφοπλαστικής του υπόστασης, την κάνει μοναδική. Μοναδική για την τέχνη, μοναδική για τη συγκίνηση, που προκαλεί στον θεατή. Έτσι, κατέκτησε τη θέση του ανάμεσα στους πρωτεργάτες της σύγχρονης τέχνης με ένα τεράστιο σύνολο νοηματικής έντασης από έργα ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, κατασκευές, performance, assemblage και βίντεο προβολές, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του: «Η τέχνη δεν είναι για να κάνει τον άνθρωπο πιο δυστυχισμένο, αλλά για να τον λυτρώνει.»
Η έκθεση «Κώστας Τσόκλης. Ζωγραφική. Όρια και υπερβάσεις» θα διαρκέσει έως τις 8 Νοεμβρίου.
