Στη γκαλερί Ευριπίδη από τις 17 Μαϊου η έκθεση της Δάφνης Κωστοπούλου «Under the Microscope» και η έκθεση της Έλλης Εμπεδοκλή «Ευγνωμοσύνη».
Η Δάφνη Κωστοπούλου, στη νέα δουλειά της, εμπνέεται από τις «αόρατες ιδιότητες της ζωής» και εισάγει τον θεατή σε έναν κόσμο ζωγραφικής μικροσκοπίας. Πάνω σε αδιάβροχα χαρτιά μεγάλων διαστάσεων ζωντανεύουν με πολύχρωμα μελάνια οινοπνεύματος και ξεχωρίζουν αόρατες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Τα έργα ολοκληρώνονται στο μυαλό του θεατή και τον παρακινούν να πλάσει τις δικές του ιστορίες, να ανακαλύψει στο κάθε ένα από αυτά τις πολύ προσωπικές μνήμες και συγκινήσεις του. «Το χρώμα είναι το επίκεντρο κάθε ζωγραφικής σύνθεσης που παρουσιάζεται σε αυτήν την έκθεση. Η συνάντηση δύο και περισσότερων χρωμάτων, σε συνδυασμό με την αραιωτική ιδιότητα του οινοπνεύματος, δημιουργούν κόσμους που δεν συναντούμε στην καθημερινότητά μας με γυμνό μάτι», αναφέρει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Μαρούλη στον κατάλογο της έκθεσης.
Η Έλλη Εμπεδοκλή, στην έκθεσή της, αποτυπώνει στο πανί με τη μέθοδο της φωτομεταφοράς παλιές φωτογραφίες οικείων προσώπων, τις επεξεργάζεται και τις ολοκληρώνει με το κέντημα. Είναι ο τρόπος της να εκφράσει «Ευγνωμοσύνη» σε αυτά τα πρόσωπα διατηρώντας ζωντανή την ανάμνησή τους, λιγότερο αχνή και περισσότερο οικεία.
«Μέσα από μία διαδικασία με ψυχοθεραπευτικές εκφάνσεις για την ίδια, χρησιμοποιεί τη βελόνα σαν γραφίδα ,"χαράσσοντας" με κλωστή φράσεις, προσευχές ή μάντρας, σε μια προσπάθεια διαχείρισης ενός βεβαρυμένου ψυχικού φορτίου. Άλλοτε πάλι, η ίδια "γραφίδα" γεμίζει τα χάσματα και θρέφει τα κενά σημεία, δημιουργώντας πλήρωση στο κομμάτι που λείπει», σημειώνει η ιστορικός τέχνης Βίκυ Τσίρου στον κατάλογο της έκθεσης.
Η Δάφνη Κωστοπούλου, στη νέα δουλειά της, εμπνέεται από τις «αόρατες ιδιότητες της ζωής» και εισάγει τον θεατή σε έναν κόσμο ζωγραφικής μικροσκοπίας. Πάνω σε αδιάβροχα χαρτιά μεγάλων διαστάσεων ζωντανεύουν με πολύχρωμα μελάνια οινοπνεύματος και ξεχωρίζουν αόρατες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Τα έργα ολοκληρώνονται στο μυαλό του θεατή και τον παρακινούν να πλάσει τις δικές του ιστορίες, να ανακαλύψει στο κάθε ένα από αυτά τις πολύ προσωπικές μνήμες και συγκινήσεις του. «Το χρώμα είναι το επίκεντρο κάθε ζωγραφικής σύνθεσης που παρουσιάζεται σε αυτήν την έκθεση. Η συνάντηση δύο και περισσότερων χρωμάτων, σε συνδυασμό με την αραιωτική ιδιότητα του οινοπνεύματος, δημιουργούν κόσμους που δεν συναντούμε στην καθημερινότητά μας με γυμνό μάτι», αναφέρει η ιστορικός τέχνης Ειρήνη Μαρούλη στον κατάλογο της έκθεσης.
Η Έλλη Εμπεδοκλή, στην έκθεσή της, αποτυπώνει στο πανί με τη μέθοδο της φωτομεταφοράς παλιές φωτογραφίες οικείων προσώπων, τις επεξεργάζεται και τις ολοκληρώνει με το κέντημα. Είναι ο τρόπος της να εκφράσει «Ευγνωμοσύνη» σε αυτά τα πρόσωπα διατηρώντας ζωντανή την ανάμνησή τους, λιγότερο αχνή και περισσότερο οικεία.
«Μέσα από μία διαδικασία με ψυχοθεραπευτικές εκφάνσεις για την ίδια, χρησιμοποιεί τη βελόνα σαν γραφίδα ,"χαράσσοντας" με κλωστή φράσεις, προσευχές ή μάντρας, σε μια προσπάθεια διαχείρισης ενός βεβαρυμένου ψυχικού φορτίου. Άλλοτε πάλι, η ίδια "γραφίδα" γεμίζει τα χάσματα και θρέφει τα κενά σημεία, δημιουργώντας πλήρωση στο κομμάτι που λείπει», σημειώνει η ιστορικός τέχνης Βίκυ Τσίρου στον κατάλογο της έκθεσης.