Τι και αν έφυγε θα είναι πάντα εδώ…
Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μάνης και μεγάλωσε στο Περιστέρι. Σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του Γιώργο και τον μικρό αδερφό του Βασίλη. Στα 11 του δούλευε στην οικοδομή , ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε νυχτερινό σχολείο.
Από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του, που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962 κάνοντας προσπάθειες για να πει κάποια τραγούδια που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεισε κάποιο ραντεβού. Ο Γιάννης Πουλόπουλος συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ' όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Την ίδια χρονική περίοδο φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ, με ειδικότητα ηλεκτρολόγου. Έτσι μπαίνει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι, σε μουσική και στίχους του Μπάμπη Δαλιάνη, με τον τίτλο «Κορμί μου πονεμένο». Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών θα έμπαινε το τραγούδι «Στο άδειο προσκεφάλι», που όμως τελικά το πήρε επί πληρωμή ο Στέλιος Καζαντζίδης από τον συνθέτη. Τελικά το τραγούδι δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα στην Columbia. Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι ο Πουλόπουλος ακόμα ήταν ανήλικος και απαγορευόταν να εκδοθεί δίσκος με το αναγραφόμενο τραγούδι. Το δεύτερο τραγούδι ήταν ένα συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά με τίτλο «Δως μου την καρδιά μου πίσω». Κυκλοφορεί σε 45άρι και στην πίσω πλευρά είχε ένα «μπαγιό» του ίδιου του συνθέτη με την Πόλυ Πάνου και τη Βούλα Γκίκα, με τίτλο «Γεννήθηκα να σε αγαπώ». Εκείνη την περίοδο η Columbia, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις, από τις οποίες θα κρατούσε 50 άτομα.
Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο». Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή», και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.
Ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η γειτονιά των αγγέλων, που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο θέατρο Ρεξ από τον θίασο Τζένης Καρέζη–Νίκου Κούρκουλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Δόξα τω Θεώ» και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι». Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος, τα οποία αργότερα θα δισκογραφήσει στην ίδια εταιρεία και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Εκείνη την περίοδο ηχογραφεί το ένα και μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, το «Πρωινό τραγούδι», σε στίχους Νίκου Γκάτσου, το οποίο επίσης δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα και το 1963 συμπεριλαμβάνεται στο διπλό LP Χρυσές επιτυχίες του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο Ξημερώματα, στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ, τον Γιάννη Αγγέλου στο μπουζούκι και τον Γιάννη Μπουρνέλη ως κονφερασιέ. Στην συνέχεια, απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρήγορη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί. Το 1964 κατατάσσεται φαντάρος και απολύεται το 1966.
Αργότερα, τραγουδάει σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα (Το στέκι του Γιάννη, Ταβάνια, κ.ά.) Στη Λύρα ηχογραφεί ξανά τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη, όπως τα «Βράχο βράχο τον καημό μου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», «Καημός» κ.ά.
Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου. Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες: Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968), Ο ψεύτης (1968), Γοργόνες και μάγκες (1968), Ο μικρός δραπέτης (1968), Η Παριζιάνα (1969), Η ωραία του κουρέα (1969), Η θεία μου η χίπισσα (1970) κ.ά.
Το 1969, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει το «Δρόμο». Θεωρείται ο πιο εμπορικός δίσκος στην Ελλάδα, με πάνω από 1.000.000 πωλήσεις, μόνο σαν δίσκος βινιλίου, ενώ κυκλοφορεί και σε άλλες εκδόσεις. Τους στίχους των τραγουδιών έχει γράψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και τη μουσική ο Μίμης Πλέσσας. Ο Δρόμος έχει σαν κύριο ερμηνευτή το Γιάννη Πουλόπουλο ενώ συμμετέχουν επίσης η Ρένα Κουμιώτη και η Πόπη Αστεριάδη.
Επί δικτατορίας, ο δίσκος του «Μίλα μου για λευτεριά» λογοκρίνεται και τον οδηγεί στην εξορία. Την δεκαετία του 80’ γνωρίζει τη συζυγό του Μπέτυ και το 1991 γίνεται πατέρας. Στις αρχές του 2000, αποσύρεται από το τραγούδι και αφιερώνεται στην οικογένειά του.
Λίγες μόνο από την πληθώρα των επιτυχιών του:
«Νύχτα μικρή αρχόντισσα» (Μάνος Λοϊζος - Μάρω Λήμνου), «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» (Σταύρος Κουγιουμτζής), «Καράβια αλήτες» (Μάνος Λοΐζος - Φώντας Λάδης), «Δε σου γύρεψα μαχαίρι» (Γιάννης Σπανός - Άκος Δασκαλόπουλος), «Κι αν περπατώ» (Γιάννης Σπανός - Άκος Δασκαλόπουλος), «Μια φορά μονάχα φτάνει» (Γιάννης Σπανός - Κώστας Κινδύνης), «Το άδειο σπίτι» (Γιάννης Σπανός - Άκος Δασκαλόπουλος), «Βρέχει πάλι απόψε» (Μίμης Πλέσσας - Άκος Δασκαλόπουλος), «Έκλαψα χτες» (Μίμης Πλέσσας - Άκος Δασκαλόπουλος), «Απόψε κάποιος θα χαθεί» (Μίμης Πλέσσας - Βαγγέλης Γκούφας), «Μην του μιλάτε του παιδιού» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Παιδί μου ώρα σου καλή» (Γιάννης Σπανός - Γ. Βιζυηνός), «Όλα δικά σου» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Ήρθες εψές» (Γιάννης Σπανός Σ. Σκίπης), «Η Ελένη του Μάη» (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Κινδύνης), «Καμαρούλα» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά» (Κώστας Καπνίσης - Πυθαγόρας), «Κλείσαν οι δρόμοι με βροχή» (Κώστας Καπνίσης - Παπανικολάου), «Να 'χα τη δύναμη» (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Κινδύνης), «Γειτονάκι μου» (Λίνος Κόκοτος - Άκος Δασκαλόπουλος), «Καράβι αραγμένο» (Λίνος Κόκοτος - Άκος Δασκαλόπουλος), «Μόνο» (Γιάννης Σπανός - Κώστας Καρυωτάκης), «Τα φορτηγά καράβια» (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Ουράνης), «Γύφτισσα μέρα» (Γιώργος Κοντογιώργος - Άκος Δασκαλόπουλος), «Αυτοί που φεύγουν αυτοί που μένουν» (Γιώργος Ζαμπέτας - Αλέκος Καγιάντας), «Ξημερώνει Κυριακή» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Το άγαλμα» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Δώδεκα μαντολίνα» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Γέλαγε η Μαρία» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Έπεφτε βαθειά σιωπή» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Πήρα σύννεφο δυο τόπια» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Ποια νύχτα σ' έκλεψε» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» (Γιώργος Κατσαρός - Πυθαγόρας), «Η Μαρίνα η Σαλονικιά» (Γιώργος Ζαμπέτας) κ.λπ.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος κυκλοφόρησε δύο ποιητικές συλλογές, με τίτλο Τετράδιο (1971) και Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας (1983), στις οποίες βλέπουμε και μια άλλη πτυχή του καλλιτέχνη, η οποία φωτίζει δικά του άγνωστα τοπία και κάποιες ουσιαστικές πλευρές του σκεπτόμενου Γιάννη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία, έχοντας αποκτήσει μερικές γνώσεις από τον φίλο του, τραγουδιστή και ζωγράφο, Σταύρο Πασπαράκη. Έτσι, γεμάτος ταμπεραμέντο και οξυδέρκεια, κατοχυρώνει τις εμπειρίες του σε μια πλατιά εκφραστική καλλιτεχνική γκάμα.
Αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών στις
23 Αυγούστου 2020, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα. Το «τελευταίο αντίο» είπαν το απόγευμα της Τετάρτης στον αγαπημένο ερμηνευτή συγγενείς και φίλοι, στο κοιμητήριο της Κηφισιάς.
Η σύζυγός του, Μπέτυ Πουλοπούλου δήλωσε: «Δε μπορώ ακόμη να τον αποχαιρετήσω. Απλώς σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Τη ζωή μου χωρίς τον Γιάννη. Δε μπορώ να τον αποχαιρετήσω, δυσκολεύομαι ακόμη. Είχε ταλαιπωρηθεί με το πρόβλημα με τα μάτια του. Του έφερε κατάθλιψη αυτή η κατάσταση και όταν ήρθαν κάποια άλλα προβληματάκια στην υγεία του, δεν είχε το κουράγιο να τα πολεμήσει όσο έπρεπε. Έφυγε ήσυχα και λεβέντικα, όπως ήθελε εκείνος. Τα έκανε όπως ήθελε εκείνος. Είχε μια αγνότητα καλοσύνης. Δεν έκανε ποτέ κακό σε άνθρωπο. Στον μόνο άνθρωπο που έκανε κακό ήταν στον εαυτό του. Ήταν ένας καλός άνθρωπος, κάλος πατέρας. Ήταν αγνός για αυτό που ήταν. Τεράστιος τραγουδιστής».
Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μάνης και μεγάλωσε στο Περιστέρι. Σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του Γιώργο και τον μικρό αδερφό του Βασίλη. Στα 11 του δούλευε στην οικοδομή , ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσε νυχτερινό σχολείο.
Από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του, που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962 κάνοντας προσπάθειες για να πει κάποια τραγούδια που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεισε κάποιο ραντεβού. Ο Γιάννης Πουλόπουλος συνέχιζε να ζητάει ακρόαση σχεδόν καθημερινά, παρ' όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Την ίδια χρονική περίοδο φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ, με ειδικότητα ηλεκτρολόγου. Έτσι μπαίνει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι, σε μουσική και στίχους του Μπάμπη Δαλιάνη, με τον τίτλο «Κορμί μου πονεμένο». Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών θα έμπαινε το τραγούδι «Στο άδειο προσκεφάλι», που όμως τελικά το πήρε επί πληρωμή ο Στέλιος Καζαντζίδης από τον συνθέτη. Τελικά το τραγούδι δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα στην Columbia. Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι ο Πουλόπουλος ακόμα ήταν ανήλικος και απαγορευόταν να εκδοθεί δίσκος με το αναγραφόμενο τραγούδι. Το δεύτερο τραγούδι ήταν ένα συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά με τίτλο «Δως μου την καρδιά μου πίσω». Κυκλοφορεί σε 45άρι και στην πίσω πλευρά είχε ένα «μπαγιό» του ίδιου του συνθέτη με την Πόλυ Πάνου και τη Βούλα Γκίκα, με τίτλο «Γεννήθηκα να σε αγαπώ». Εκείνη την περίοδο η Columbia, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις, από τις οποίες θα κρατούσε 50 άτομα.
Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το «Μάνα μου και Παναγιά» και το «Παράπονο». Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή», και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.
Ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη Η γειτονιά των αγγέλων, που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο θέατρο Ρεξ από τον θίασο Τζένης Καρέζη–Νίκου Κούρκουλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα «Στρώσε το στρώμα σου για δυο», «Δόξα τω Θεώ» και «Το ψωμί είναι στο τραπέζι». Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος, τα οποία αργότερα θα δισκογραφήσει στην ίδια εταιρεία και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Εκείνη την περίοδο ηχογραφεί το ένα και μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, το «Πρωινό τραγούδι», σε στίχους Νίκου Γκάτσου, το οποίο επίσης δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα και το 1963 συμπεριλαμβάνεται στο διπλό LP Χρυσές επιτυχίες του Σταύρου Ξαρχάκου. Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο Ξημερώματα, στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ, τον Γιάννη Αγγέλου στο μπουζούκι και τον Γιάννη Μπουρνέλη ως κονφερασιέ. Στην συνέχεια, απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρήγορη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί. Το 1964 κατατάσσεται φαντάρος και απολύεται το 1966.
Αργότερα, τραγουδάει σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα (Το στέκι του Γιάννη, Ταβάνια, κ.ά.) Στη Λύρα ηχογραφεί ξανά τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη, όπως τα «Βράχο βράχο τον καημό μου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», «Καημός» κ.ά.
Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου. Το 1966 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, μια συνεργασία που άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Αφορμή η ταινία μιούζικαλ Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966). Ακολούθησαν οι ταινίες: Κάτι κουρασμένα παλικάρια (1967), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968), Ο ψεύτης (1968), Γοργόνες και μάγκες (1968), Ο μικρός δραπέτης (1968), Η Παριζιάνα (1969), Η ωραία του κουρέα (1969), Η θεία μου η χίπισσα (1970) κ.ά.
Το 1969, ο Πουλόπουλος ερμηνεύει το «Δρόμο». Θεωρείται ο πιο εμπορικός δίσκος στην Ελλάδα, με πάνω από 1.000.000 πωλήσεις, μόνο σαν δίσκος βινιλίου, ενώ κυκλοφορεί και σε άλλες εκδόσεις. Τους στίχους των τραγουδιών έχει γράψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και τη μουσική ο Μίμης Πλέσσας. Ο Δρόμος έχει σαν κύριο ερμηνευτή το Γιάννη Πουλόπουλο ενώ συμμετέχουν επίσης η Ρένα Κουμιώτη και η Πόπη Αστεριάδη.
Επί δικτατορίας, ο δίσκος του «Μίλα μου για λευτεριά» λογοκρίνεται και τον οδηγεί στην εξορία. Την δεκαετία του 80’ γνωρίζει τη συζυγό του Μπέτυ και το 1991 γίνεται πατέρας. Στις αρχές του 2000, αποσύρεται από το τραγούδι και αφιερώνεται στην οικογένειά του.
Λίγες μόνο από την πληθώρα των επιτυχιών του:
«Νύχτα μικρή αρχόντισσα» (Μάνος Λοϊζος - Μάρω Λήμνου), «Μη μου θυμώνεις μάτια μου» (Σταύρος Κουγιουμτζής), «Καράβια αλήτες» (Μάνος Λοΐζος - Φώντας Λάδης), «Δε σου γύρεψα μαχαίρι» (Γιάννης Σπανός - Άκος Δασκαλόπουλος), «Κι αν περπατώ» (Γιάννης Σπανός - Άκος Δασκαλόπουλος), «Μια φορά μονάχα φτάνει» (Γιάννης Σπανός - Κώστας Κινδύνης), «Το άδειο σπίτι» (Γιάννης Σπανός - Άκος Δασκαλόπουλος), «Βρέχει πάλι απόψε» (Μίμης Πλέσσας - Άκος Δασκαλόπουλος), «Έκλαψα χτες» (Μίμης Πλέσσας - Άκος Δασκαλόπουλος), «Απόψε κάποιος θα χαθεί» (Μίμης Πλέσσας - Βαγγέλης Γκούφας), «Μην του μιλάτε του παιδιού» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Παιδί μου ώρα σου καλή» (Γιάννης Σπανός - Γ. Βιζυηνός), «Όλα δικά σου» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Ήρθες εψές» (Γιάννης Σπανός Σ. Σκίπης), «Η Ελένη του Μάη» (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Κινδύνης), «Καμαρούλα» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά» (Κώστας Καπνίσης - Πυθαγόρας), «Κλείσαν οι δρόμοι με βροχή» (Κώστας Καπνίσης - Παπανικολάου), «Να 'χα τη δύναμη» (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Κινδύνης), «Γειτονάκι μου» (Λίνος Κόκοτος - Άκος Δασκαλόπουλος), «Καράβι αραγμένο» (Λίνος Κόκοτος - Άκος Δασκαλόπουλος), «Μόνο» (Γιάννης Σπανός - Κώστας Καρυωτάκης), «Τα φορτηγά καράβια» (Γιάννης Γλέζος - Κώστας Ουράνης), «Γύφτισσα μέρα» (Γιώργος Κοντογιώργος - Άκος Δασκαλόπουλος), «Αυτοί που φεύγουν αυτοί που μένουν» (Γιώργος Ζαμπέτας - Αλέκος Καγιάντας), «Ξημερώνει Κυριακή» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Το άγαλμα» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Δώδεκα μαντολίνα» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Γέλαγε η Μαρία» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Έπεφτε βαθειά σιωπή» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Πήρα σύννεφο δυο τόπια» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Ποια νύχτα σ' έκλεψε» (Μίμης Πλέσσας - Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Πάμε για ύπνο Κατερίνα» (Γιώργος Κατσαρός - Πυθαγόρας), «Η Μαρίνα η Σαλονικιά» (Γιώργος Ζαμπέτας) κ.λπ.
Ο Γιάννης Πουλόπουλος κυκλοφόρησε δύο ποιητικές συλλογές, με τίτλο Τετράδιο (1971) και Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας (1983), στις οποίες βλέπουμε και μια άλλη πτυχή του καλλιτέχνη, η οποία φωτίζει δικά του άγνωστα τοπία και κάποιες ουσιαστικές πλευρές του σκεπτόμενου Γιάννη. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία, έχοντας αποκτήσει μερικές γνώσεις από τον φίλο του, τραγουδιστή και ζωγράφο, Σταύρο Πασπαράκη. Έτσι, γεμάτος ταμπεραμέντο και οξυδέρκεια, κατοχυρώνει τις εμπειρίες του σε μια πλατιά εκφραστική καλλιτεχνική γκάμα.
Αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 79 ετών στις
23 Αυγούστου 2020, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα. Το «τελευταίο αντίο» είπαν το απόγευμα της Τετάρτης στον αγαπημένο ερμηνευτή συγγενείς και φίλοι, στο κοιμητήριο της Κηφισιάς.
Η σύζυγός του, Μπέτυ Πουλοπούλου δήλωσε: «Δε μπορώ ακόμη να τον αποχαιρετήσω. Απλώς σκέφτομαι τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Τη ζωή μου χωρίς τον Γιάννη. Δε μπορώ να τον αποχαιρετήσω, δυσκολεύομαι ακόμη. Είχε ταλαιπωρηθεί με το πρόβλημα με τα μάτια του. Του έφερε κατάθλιψη αυτή η κατάσταση και όταν ήρθαν κάποια άλλα προβληματάκια στην υγεία του, δεν είχε το κουράγιο να τα πολεμήσει όσο έπρεπε. Έφυγε ήσυχα και λεβέντικα, όπως ήθελε εκείνος. Τα έκανε όπως ήθελε εκείνος. Είχε μια αγνότητα καλοσύνης. Δεν έκανε ποτέ κακό σε άνθρωπο. Στον μόνο άνθρωπο που έκανε κακό ήταν στον εαυτό του. Ήταν ένας καλός άνθρωπος, κάλος πατέρας. Ήταν αγνός για αυτό που ήταν. Τεράστιος τραγουδιστής».
