«Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές αποτυπώσεις του τουριστικού προϊόντος των προορισμών σε ένα επιλεγμένο κοινό του έγκυρου περιοδικού που διαβάζεται από τους ιταλόφωνους όλου του κόσμου» τονίζεται σε ανακοίνωση της MTC GROUP που οργάνωσε το αφιέρωμα σε συνεργασία με τη δημοσιογράφο Μαρία Ατματζίδου και με τη συνδρομή των τοπικών Δήμων, το περασμένο φθινόπωρο.
Στην ανακοίνωση της εταιρίας συμβούλων τουρισμού προστίθεται ότι «η σημερινή συγκυρία είναι ιδιαίτερη σημαντική για την ανάδειξη των προορισμών σε ένα κοινό που αδημονεί , μετά την πανδημία, να ταξιδέψει και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι για την αγαστή συνεργασία που είχαμε με το περιοδικό που αφιέρωσε δωρεάν το τεύχος του στις Κυκλάδες».
Στο πρώτο μέρος της παρουσίασης, το περιοδικό γράφει:
«Αν το καλοκαίρι είχε χρώμα, θα ήταν μπλε. Σαν την απέραντη θάλασσα που γίνεται γαλάζια και τιρκουάζ, και βαθύ μπλε όταν ανταριάζει ο καιρός. Και λευκό. Σαν τα κάτασπρα σπίτια που λάμπουν κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού. Και φούξια. Σαν τη βουκαμβίλια που σκαρφαλώνει στα πορτοπαράθυρα και τις ξύλινες βεράντες στα νησιά του Αιγαίου». Και, αφού περιγράφει τη μορφολογία και την ιστορία των Κυκλάδων, προσθέτει:
«Τέσσερα νησιά επιλέξαμε να επισκεφθούμε σε αυτό το ταξίδι μας στις Κυκλάδες. Τη Σέριφο, τη Μήλο, τη Σύρο και την Τήνο, , για να σας δώσουμε μία ιδιαίτερη γεύση από διαφορετικά νησιά μεταξύ τους παρόλο που ανήκουν στο ίδιο νησιωτικό σύμπλεγμα, και τα οποία έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όχι τόσο γνωστά στους ξένους επισκέπτες – και ίσως ακόμη ούτε στους Έλληνες. Το καθένα από τα τέσσερα είναι από μόνο του ένας προορισμός. Μπορείτε να επισκεφθείτε μόνο το ένα και να χαρείτε αποκλειστικά εκεί τις διακοπές σας – το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, το Πάσχα, είτε οποιαδήποτε εποχή- είτε να τα συνδυάσετε για να νιώσετε από πρώτο χέρι τη διαφορετικότητά τους και τις ξεχωριστές εικόνες και εμπειρίες που μπορούν να σας προσφέρουν. Ιδιαίτερα μάλιστα στις Κυκλάδες, που οι αποστάσεις μεταξύ των νησιών είναι μικρές, το ταξίδι από το ένα νησί στο άλλο δεν είναι απλώς επιλογή, είναι επιβεβλημένο! Ρώτησα πολλούς στο ταξίδι μου, γιατί να πάει ο επισκέπτης στα Κυκλαδονήσια. Και τέλος ρώτησα κι εγώ τον εαυτό μου. Και η απάντηση ήρθε αβίαστα. Για να μπορείς το χειμώνα, να ‘χεις πάντα στην καρδιά σου καλοκαίρι».
Στην αναλυτική παρουσίαση κάθε νησιού, το περιοδικό, εισαγωγικά αναφέρει:
ΣΥΡΟΣ
«Κέντρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, των Φεστιβάλ παγκοσμίου φήμης, της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και της μεγαλοπρέπειας μιας άλλης εποχής, η Σύρος με την Ερμούπολη είναι ο απόλυτος προορισμός, χειμώνα καλοκαίρι. Η πρώτη σκέψη μπαίνοντας με το πλοίο στο λιμάνι είναι ότι… έχασες το δρόμο. Δεν είσαι στις Κυκλάδες, λες από μέσα σου και ξανακοιτάς το χάρτη. Κι όμως, εδώ είσαι, στη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Στην Ερμούπολη, την πρωτεύουσα της Σύρου. Το θέαμα της μεγαλοπρεπούς αυτής νησιωτικής πόλης ξαφνιάζει ευχάριστα. Τα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτίρια σε όλη την παραλιακή οδό και ακόμη πιο μέσα, ως εκεί που φτάνει το μάτι· η Άνω Σύρος να ξεχωρίζει από μακριά, αμφιθεατρικά χτισμένη, σαν στολισμένη αρχόντισσα· οι δυο εντυπωσιακές εκκλησίες, στα αριστερά η μητρόπολη των Καθολικών, και στα δεξιά ο ναός των Ορθοδόξων, να δεσπόζουν στις κορυφές δυο αντικρυστών λόφων λες και παραβγαίνουν μεταξύ τους ποια θα επιβληθεί στο χώρο. Δυο λόφοι, δυο κόσμοι, δυο ιστορίες που μετουσιώθηκαν σε μία, ένας ξεχωριστός τόπος που έχει αρμονικά συνταιριάξει κουλτούρες και πολιτισμούς μέσα στο πέρασμα των αιώνων».
ΤΗΝΟΣ
«Υπάρχει ένα κυκλαδίτικο νησί που συνταιριάζει απόλυτα την παραθαλάσσια ομορφιά με τους αμέτρητους ορεινούς παραδοσιακούς οικισμούς, το ιδιαίτερο φυσικό τοπίο με τις τέχνες και τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής και της μαρμαροτεχνίας. Το όνομά του: Τήνος. Μπαίνοντας στο λιμάνι του 4ου μεγαλύτερου νησιού των Κυκλάδων, το πρώτο που βλέπεις από μακριά είναι η μεγαλοπρεπής Εκκλησία της Ευαγγελίστριας και το επιβλητικό Καμπαναριό της να δεσπόζει στην κορυφή του λόφου. Μας προστατεύει η Παναγιά, άκουσα πολλές φορές από Τηνιακούς φίλους. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που βρέθηκε η εικόνα της, στις 30 Ιανουαρίου του 1823, και με την οικοδόμηση του ιερού ναού, ο προσκυνηματικός τουρισμός έδωσε πνοή στον τόπο. Ορδές προσκυνητών, από όλα τα μέρη του κόσμου, συρρέουν όλο το χρόνο και ιδιαίτερα στη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Πολλοί μάλιστα, έχοντας κάνει τάμα, πηγαίνουν από το λιμάνι μέχρι την εκκλησία γονατιστοί, πάνω στον ντυμένο με κόκκινη μοκέτα διάδρομο που έχει φτιαχτεί ειδικά γι’ αυτό το σκοπό. Όμως η Τήνος, παρόλο που από την αρχαιότητα ακόμη ήταν σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πάνω από όλα ένα νησί με έμφυτη θαρρείς ζωντάνια και έντονη δημιουργική έκφραση, και εκπέμπει μία ενέργεια που σε διαπερνά. Αναρωτιέμαι μήπως είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι που θέλοντας να κρατήσουν μακριά τους ταξιδιώτες κρατούν κρυφούς τους πολύτιμους θησαυρούς του νησιού. Ποιοι είναι αυτοί; Μα, φυσικά, τα χωριά της ενδοχώρας».
ΜΗΛΟΣ
«Ηφαιστειακά πετρώματα και μοναδικοί γεωλογικοί σχηματισμοί που ξεχωρίζουν με τους απαράμιλλους χρωματισμούς τους, η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο στο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, οι θρύλοι για τους πειρατές που κρύβονταν στα φυσικά λημέρια του νησιού, και τα γαλάζια, πράσινα και τιρκουάζ νερά της θάλασσας που σαγηνεύουν με τους ιριδισμούς τους: αυτή είναι η Μήλος. Πρώτη μου φορά στη Μήλο, γι’ αυτό δεν μπορούσα παρά να ρωτήσω. «Για ποιο λόγο να επισκεφτεί κανείς το νησί;” «Για να ερωτευτεί» μου απάντησε χωρίς δισταγμό ο Αβέρκιος, που για τις επόμενες τρεις ημέρες ήταν δίπλα μου ακούραστος ξεναγός, με πλήθος γνώσεων και μεγάλη αγάπη για τον τόπο του. «Τι εννοείς;». «Περίμενε και θα δεις». Στη Μήλο γίνονται όλοι φίλοι. Το μεγαλείο της φύσης σε αφήνει άφωνο από θαυμασμό και δέος. Μόνο να το μοιραστείς μπορείς - για να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που βλέπεις είναι αληθινό και δεν το ονειρεύεσαι. Γίνεται αυτό το μέρος να μην το ερωτευτείς;».
ΣΕΡΙΦΟΣ
«Εδώ σταμάτησε ο Οδυσσέας στο δρόμο του για την Ιθάκη κι αντιμετώπισε τον γιγάντιο Κύκλωπα Πολύφημο, τυφλώνοντάς τον με το δόρυ για να ξεφύγουν οι σύντροφοί του. Εδώ έφτασε ο Περσέας, μαζί με την Ανδρομέδα του, φέρνοντας στον ραδιούργο βασιλιά της Σερίφου το κεφάλι της φοβερής και τρομερής Μέδουσας, που όποιος την αντίκρυζε γινόταν πέτρα. Κύκλωπες, Μέδουσες και θνητοί με θεϊκές δυνάμεις που για χρόνια βολόδερναν στα κύματα. Μυθικές μορφές που συνδέθηκαν με το κυκλαδίτικο αυτό νησί που σήμερα αποπνέει μία ηρεμία που σε τίποτε δεν θυμίζει τις πολυτάραχες ιστορίες και τους μύθους. Τα «καραβάκια» της είναι παντού, άσπρα, κόκκινα, μπλε, γαλάζια, πάνω σε μεγάλες πέτρες, να συνταιριάζουν απόλυτα με το γαλάζιο της θάλασσας που απλώνεται μπροστά σου, κάτω από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου. Πολλές φορές έκανα την ίδια ερώτηση στη Σέριφο. Γιατί θα πρέπει κάποιος να έρθει στο νησί; Επειδή, αν και δίπλα στην Αθήνα, εδώ έχει αμόλυντες φυσικές ομορφιές, πεντακάθαρες παρθένες παραλίες, ηρεμία και ξεκούραση, μου απάντησαν οι περισσότεροι».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το περιοδικό έχει εκχωρήσει το δικαίωμα σε κάθε Δήμο να αναρτήσει τα κείμενα χωρίς δικαιώματα.
Στην ανακοίνωση της εταιρίας συμβούλων τουρισμού προστίθεται ότι «η σημερινή συγκυρία είναι ιδιαίτερη σημαντική για την ανάδειξη των προορισμών σε ένα κοινό που αδημονεί , μετά την πανδημία, να ταξιδέψει και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι για την αγαστή συνεργασία που είχαμε με το περιοδικό που αφιέρωσε δωρεάν το τεύχος του στις Κυκλάδες».
Στο πρώτο μέρος της παρουσίασης, το περιοδικό γράφει:
«Αν το καλοκαίρι είχε χρώμα, θα ήταν μπλε. Σαν την απέραντη θάλασσα που γίνεται γαλάζια και τιρκουάζ, και βαθύ μπλε όταν ανταριάζει ο καιρός. Και λευκό. Σαν τα κάτασπρα σπίτια που λάμπουν κάτω από τον ήλιο του καλοκαιριού. Και φούξια. Σαν τη βουκαμβίλια που σκαρφαλώνει στα πορτοπαράθυρα και τις ξύλινες βεράντες στα νησιά του Αιγαίου». Και, αφού περιγράφει τη μορφολογία και την ιστορία των Κυκλάδων, προσθέτει:
«Τέσσερα νησιά επιλέξαμε να επισκεφθούμε σε αυτό το ταξίδι μας στις Κυκλάδες. Τη Σέριφο, τη Μήλο, τη Σύρο και την Τήνο, , για να σας δώσουμε μία ιδιαίτερη γεύση από διαφορετικά νησιά μεταξύ τους παρόλο που ανήκουν στο ίδιο νησιωτικό σύμπλεγμα, και τα οποία έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όχι τόσο γνωστά στους ξένους επισκέπτες – και ίσως ακόμη ούτε στους Έλληνες. Το καθένα από τα τέσσερα είναι από μόνο του ένας προορισμός. Μπορείτε να επισκεφθείτε μόνο το ένα και να χαρείτε αποκλειστικά εκεί τις διακοπές σας – το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, το Πάσχα, είτε οποιαδήποτε εποχή- είτε να τα συνδυάσετε για να νιώσετε από πρώτο χέρι τη διαφορετικότητά τους και τις ξεχωριστές εικόνες και εμπειρίες που μπορούν να σας προσφέρουν. Ιδιαίτερα μάλιστα στις Κυκλάδες, που οι αποστάσεις μεταξύ των νησιών είναι μικρές, το ταξίδι από το ένα νησί στο άλλο δεν είναι απλώς επιλογή, είναι επιβεβλημένο! Ρώτησα πολλούς στο ταξίδι μου, γιατί να πάει ο επισκέπτης στα Κυκλαδονήσια. Και τέλος ρώτησα κι εγώ τον εαυτό μου. Και η απάντηση ήρθε αβίαστα. Για να μπορείς το χειμώνα, να ‘χεις πάντα στην καρδιά σου καλοκαίρι».
Στην αναλυτική παρουσίαση κάθε νησιού, το περιοδικό, εισαγωγικά αναφέρει:
ΣΥΡΟΣ
«Κέντρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, των Φεστιβάλ παγκοσμίου φήμης, της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής και της μεγαλοπρέπειας μιας άλλης εποχής, η Σύρος με την Ερμούπολη είναι ο απόλυτος προορισμός, χειμώνα καλοκαίρι. Η πρώτη σκέψη μπαίνοντας με το πλοίο στο λιμάνι είναι ότι… έχασες το δρόμο. Δεν είσαι στις Κυκλάδες, λες από μέσα σου και ξανακοιτάς το χάρτη. Κι όμως, εδώ είσαι, στη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Στην Ερμούπολη, την πρωτεύουσα της Σύρου. Το θέαμα της μεγαλοπρεπούς αυτής νησιωτικής πόλης ξαφνιάζει ευχάριστα. Τα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτίρια σε όλη την παραλιακή οδό και ακόμη πιο μέσα, ως εκεί που φτάνει το μάτι· η Άνω Σύρος να ξεχωρίζει από μακριά, αμφιθεατρικά χτισμένη, σαν στολισμένη αρχόντισσα· οι δυο εντυπωσιακές εκκλησίες, στα αριστερά η μητρόπολη των Καθολικών, και στα δεξιά ο ναός των Ορθοδόξων, να δεσπόζουν στις κορυφές δυο αντικρυστών λόφων λες και παραβγαίνουν μεταξύ τους ποια θα επιβληθεί στο χώρο. Δυο λόφοι, δυο κόσμοι, δυο ιστορίες που μετουσιώθηκαν σε μία, ένας ξεχωριστός τόπος που έχει αρμονικά συνταιριάξει κουλτούρες και πολιτισμούς μέσα στο πέρασμα των αιώνων».
ΤΗΝΟΣ
«Υπάρχει ένα κυκλαδίτικο νησί που συνταιριάζει απόλυτα την παραθαλάσσια ομορφιά με τους αμέτρητους ορεινούς παραδοσιακούς οικισμούς, το ιδιαίτερο φυσικό τοπίο με τις τέχνες και τα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής και της μαρμαροτεχνίας. Το όνομά του: Τήνος. Μπαίνοντας στο λιμάνι του 4ου μεγαλύτερου νησιού των Κυκλάδων, το πρώτο που βλέπεις από μακριά είναι η μεγαλοπρεπής Εκκλησία της Ευαγγελίστριας και το επιβλητικό Καμπαναριό της να δεσπόζει στην κορυφή του λόφου. Μας προστατεύει η Παναγιά, άκουσα πολλές φορές από Τηνιακούς φίλους. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε που βρέθηκε η εικόνα της, στις 30 Ιανουαρίου του 1823, και με την οικοδόμηση του ιερού ναού, ο προσκυνηματικός τουρισμός έδωσε πνοή στον τόπο. Ορδές προσκυνητών, από όλα τα μέρη του κόσμου, συρρέουν όλο το χρόνο και ιδιαίτερα στη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Πολλοί μάλιστα, έχοντας κάνει τάμα, πηγαίνουν από το λιμάνι μέχρι την εκκλησία γονατιστοί, πάνω στον ντυμένο με κόκκινη μοκέτα διάδρομο που έχει φτιαχτεί ειδικά γι’ αυτό το σκοπό. Όμως η Τήνος, παρόλο που από την αρχαιότητα ακόμη ήταν σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πάνω από όλα ένα νησί με έμφυτη θαρρείς ζωντάνια και έντονη δημιουργική έκφραση, και εκπέμπει μία ενέργεια που σε διαπερνά. Αναρωτιέμαι μήπως είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι που θέλοντας να κρατήσουν μακριά τους ταξιδιώτες κρατούν κρυφούς τους πολύτιμους θησαυρούς του νησιού. Ποιοι είναι αυτοί; Μα, φυσικά, τα χωριά της ενδοχώρας».
ΜΗΛΟΣ
«Ηφαιστειακά πετρώματα και μοναδικοί γεωλογικοί σχηματισμοί που ξεχωρίζουν με τους απαράμιλλους χρωματισμούς τους, η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο στο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, οι θρύλοι για τους πειρατές που κρύβονταν στα φυσικά λημέρια του νησιού, και τα γαλάζια, πράσινα και τιρκουάζ νερά της θάλασσας που σαγηνεύουν με τους ιριδισμούς τους: αυτή είναι η Μήλος. Πρώτη μου φορά στη Μήλο, γι’ αυτό δεν μπορούσα παρά να ρωτήσω. «Για ποιο λόγο να επισκεφτεί κανείς το νησί;” «Για να ερωτευτεί» μου απάντησε χωρίς δισταγμό ο Αβέρκιος, που για τις επόμενες τρεις ημέρες ήταν δίπλα μου ακούραστος ξεναγός, με πλήθος γνώσεων και μεγάλη αγάπη για τον τόπο του. «Τι εννοείς;». «Περίμενε και θα δεις». Στη Μήλο γίνονται όλοι φίλοι. Το μεγαλείο της φύσης σε αφήνει άφωνο από θαυμασμό και δέος. Μόνο να το μοιραστείς μπορείς - για να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που βλέπεις είναι αληθινό και δεν το ονειρεύεσαι. Γίνεται αυτό το μέρος να μην το ερωτευτείς;».
ΣΕΡΙΦΟΣ
«Εδώ σταμάτησε ο Οδυσσέας στο δρόμο του για την Ιθάκη κι αντιμετώπισε τον γιγάντιο Κύκλωπα Πολύφημο, τυφλώνοντάς τον με το δόρυ για να ξεφύγουν οι σύντροφοί του. Εδώ έφτασε ο Περσέας, μαζί με την Ανδρομέδα του, φέρνοντας στον ραδιούργο βασιλιά της Σερίφου το κεφάλι της φοβερής και τρομερής Μέδουσας, που όποιος την αντίκρυζε γινόταν πέτρα. Κύκλωπες, Μέδουσες και θνητοί με θεϊκές δυνάμεις που για χρόνια βολόδερναν στα κύματα. Μυθικές μορφές που συνδέθηκαν με το κυκλαδίτικο αυτό νησί που σήμερα αποπνέει μία ηρεμία που σε τίποτε δεν θυμίζει τις πολυτάραχες ιστορίες και τους μύθους. Τα «καραβάκια» της είναι παντού, άσπρα, κόκκινα, μπλε, γαλάζια, πάνω σε μεγάλες πέτρες, να συνταιριάζουν απόλυτα με το γαλάζιο της θάλασσας που απλώνεται μπροστά σου, κάτω από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου. Πολλές φορές έκανα την ίδια ερώτηση στη Σέριφο. Γιατί θα πρέπει κάποιος να έρθει στο νησί; Επειδή, αν και δίπλα στην Αθήνα, εδώ έχει αμόλυντες φυσικές ομορφιές, πεντακάθαρες παρθένες παραλίες, ηρεμία και ξεκούραση, μου απάντησαν οι περισσότεροι».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το περιοδικό έχει εκχωρήσει το δικαίωμα σε κάθε Δήμο να αναρτήσει τα κείμενα χωρίς δικαιώματα.
