Ο Θεόδωρος Κλιάφας γεννήθηκε το 1889 στην Κρανιά Ασπροποτάμου από γονείς κτηνοτρόφους. Το 1910 αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή του Βόλου και στη συνέχεια επιστρατεύτηκε, για να υπηρετήσει δέκα χρόνια την πατρίδα, λαβαίνοντας μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την αποστράτευσή του επέστρεψε στα Τρίκαλα· αρχικά ασχολήθηκε με το εμπόριο ξυλείας και στη συνέχεια με το εμπόριο αποικιακών.
Το 1925 αγόρασε από τον Χαΐμ Ηλία Κοέν, στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, η οποία την εποχή εκείνη ήταν μια υποβαθμισμένη περιοχή, ένα οικόπεδο 1.800 τ.μ. Στο οικόπεδο αυτό, αφού πρώτα πούλησε στα αδέλφια του το μερίδιό του από τα πρόβατα της πατρικής κληρονομιάς, ανήγειρε, το 1926, Ψυγείο-Παγοποιείο, του οποίου η μηχανολογική εγκατάσταση αποτελείτο από μια πετρελαιομηχανή 18 ίππων και μια δεύτερη πετρελαιομηχανή 36 ίππων και δυο συμπιεστές δυο εμβολοφόρες αντλίες μετά σωληνώσεων και τρεις ιμαντοκίνητες παγολεκάνες. Η παραγωγή πάγου ήταν 1,5 τόνοι το 24ωρο και το Ψυγείο ήταν χωρητικότητας 750 κυβικών.
«Η ίδρυσις του παγοποιείου στην πόλιν μας εφέτος ήταν μια σωτηρία δια τους τρικαλινούς», σημείωνε η εφ. «Θάρρος», η οποία και επαινούσε την πρωτοβουλία του επιχειρηματία Κλιάφα να φέρει ειδικό συνεργείο γερμανών, οι οποίοι και άνοιξαν το πρώτο αρτεσιανό στην πόλη.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1927, ιδρύθηκε και η μονάδα παραγωγής αναψυκτικών. Η παραγωγή αναψυκτικών ανερχόταν την εποχή εκείνη σε 120 φιάλες την ώρα.
Οι Τρικαλινοί, από την πρώτη στιγμή, υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τις εύγεστες λεμονάδες Κλιάφα.
Επίσης στο εργοστάσιο υπήρχε και ένας ειδικός χώρος με διάφορα μηχανήματα τυροκομίας, γαλακτοκομίας και βουτυροποιίας.
Η αξία του εργοστασίου το 1928 ανερχόταν σε 4.000.000 δρχ.
Η πυρκαγιά από άγνωστη αιτία, η οποία αποτέφρωσε το 1931 το μηχανοστάσιο του εργοστασίου, δεν ανέκοψε την ανοδική πορεία της βιομηχανίας. Το 1933, ο Θεόδωρος Κλιάφας κατήργησε τα πώματα πορσελάνης και εισήγαγε από την Αγγλία, πρώτος στην Ελλάδα, το μεταλλικό πώμα crown με τον ανάλογο μηχανολογικό εξοπλισμό. Την εποχή εκείνη το εργοστάσιο παρήγαγε 250 φιάλες την ώρα.
Η κήρυξη του πολέμου και στη συνέχεια η ιταλική και γερμανική κατοχή διέκοψε κάθε οικονομική δραστηριότητα του εργοστασίου Κλιάφα, το οποίο για ένα χρονικό διάστημα επιτάχτηκε από τα Ες Ες.
Μετά την απελευθέρωση, τα Τρίκαλα σιγά σιγά ξαναβρίσκουν τον παλιό τους ρυθμό. Η βιομηχανία Κλιάφα εκσυγχρονίζεται. Το 1947 αντικαθίσταται όλος ο μηχανολογικός εξοπλισμός με ψυκτικά μηχανήματα της αμερικανικής εταιρείας Frick, επεκτείνονται οι ψυκτικοί θάλαμοι και η παραγωγή του πάγου ανέρχεται στους 20 τόνους το 24ωρο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 εκσυγχρονίζεται και το τμήμα αεριούχων ποτών. Μία ημιαυτόματη γραμμή παραγωγής, του γερμανικού εργοστασίου Romer Keller, επιτρέπει την εμφιάλωση 1.000 μπουκαλιών την ώρα.
Πολύ γρήγορα τα αναψυκτικά Κλιάφα κυριαρχούν στην τοπική αγορά και κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις άλλες θεσσαλικές πόλεις.
Με νέες επεκτάσεις το 1958, το ολιγομελές ως τότε εργατικό προσωπικό πολλαπλασιάζεται. Παράλληλα με τους άντρες εργάτες, οι οποίοι απασχολούνται στην παγολεκάνη και στους ψυκτικούς θαλάμους, εργάζονται στο τμήμα αεριούχων ποτών και αρκετές γυναίκες.
Το 1961 ο Θεόδωρος Κλιάφας, ιδρυτής της βιομηχανίας, πεθαίνει και τη διεύθυνση του εργοστασίου αναλαμβάνει ο γιος του, Κώστας Κλιάφας, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος.
Υπό τη διεύθυνση του Κώστα Κλιάφα η βιομηχανία αναπτύσσεται αλματωδώς. Το 1969 η βιομηχανία Κλιάφα μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία.
Το 1972 η αθηναϊκή εφ. «Το Βήμα» σε άρθρο της τόνιζε, ότι «η βιομηχανία ποτών Κλιάφα δημιούργησε παράδοση αναφορικά με την ποιότητα των προϊόντων της, με αποτέλεσμα την φανερή υπεροχή τους έναντι ομοειδών προϊόντων, γεγονός που τους εξασφάλισε την προτίμηση του καταναλωτικού κοινού στο θεσσαλικό χώρο αλλά και πέρα απ’ αυτόν». (29-6-1972)
Οι νέες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της εταιρείας Κλιάφα και το καλό της όνομα έχει ως επακόλουθο το 1977 να αρχίσει συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως, παράγοντας για λογαριασμό της (φασόν) Coca Cola, Sprite και Fanta. Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε ως το 2006.
Το 1984 το εργοστάσιο αεριούχων ποτών Κλιάφα επεκτείνεται με την προσθήκη μίας νέας αυτόματης γραμμής εμφιάλωσης, η οποία έχει την ικανότητα να παράγει 30.000 μπουκάλια την ώρα. Την ίδια χρονιά η διεύθυνση της εταιρείας, με πρόθεση να προστατέψει το περιβάλλον, εγκαθιστά βιολογικό καθαρισμό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά το μεγάλο πλέον μέγεθος της, η βιομηχανία Κλιάφα δεν έχασε το ανθρώπινο πρόσωπό της. Κύριο μέλημά της οι καλές συνθήκες εργασίας του προσωπικού.
Ο ερχομός στην εταιρεία του Θοδωρή και του Γιάννη Κλιάφα σηματοδοτεί για την Κλιάφα μία νέα εποχή. Τα προϊόντα Κλιάφα συσκευάζονται σε γυάλινη φιάλη των 1000 cc και φιάλη pet των 1500 cc ενώ η βράβευσή της το 1987 στο Dusseldorf της Γερμανίας για την ποιότητα των προϊόντων της και τον μηχανολογικό της εξοπλισμό έρχεται ως φυσική συνέπεια της καλής της φήμης.
Η εταιρεία Κλιάφα, συνδυάζοντας την οικογενειακή παράδοση με τις σύγχρονες απαιτήσεις, συνεχίζει τη δημιουργική της πορεία και στη νέα χιλιετία. Πιστοποιείται κατά ISO και HACCP, αναπτύσσει το εμπορικό της δίκτυο σε νέες περιοχές, διευρύνει τη συνεργασία της με αλυσίδες Σ\Μ και συμμετέχει στην ομάδα των εταιρειών που συγκροτούν την εταιρεία ΕΕΑΑ, τον ελληνικό φορέα διαχείρισης αποβλήτων των συσκευασιών.
Τέλος, με τη φιλοδοξία να καταστήσει τον κοινωνικό της ρόλο πιο ενεργό, μετέτρεψε στη δεκαετία του 1990 το παλιό της εργοστάσιο (Θεμιστοκλέους και Ομήρου) σε ένα πολυδύναμο Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και τη λειτουργία του. Στόχος του Πολιτιστικού Κέντρου Κλιάφα είναι η μελέτη και προβολή της τοπικής ιστορίας.
Το 1925 αγόρασε από τον Χαΐμ Ηλία Κοέν, στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, η οποία την εποχή εκείνη ήταν μια υποβαθμισμένη περιοχή, ένα οικόπεδο 1.800 τ.μ. Στο οικόπεδο αυτό, αφού πρώτα πούλησε στα αδέλφια του το μερίδιό του από τα πρόβατα της πατρικής κληρονομιάς, ανήγειρε, το 1926, Ψυγείο-Παγοποιείο, του οποίου η μηχανολογική εγκατάσταση αποτελείτο από μια πετρελαιομηχανή 18 ίππων και μια δεύτερη πετρελαιομηχανή 36 ίππων και δυο συμπιεστές δυο εμβολοφόρες αντλίες μετά σωληνώσεων και τρεις ιμαντοκίνητες παγολεκάνες. Η παραγωγή πάγου ήταν 1,5 τόνοι το 24ωρο και το Ψυγείο ήταν χωρητικότητας 750 κυβικών.
«Η ίδρυσις του παγοποιείου στην πόλιν μας εφέτος ήταν μια σωτηρία δια τους τρικαλινούς», σημείωνε η εφ. «Θάρρος», η οποία και επαινούσε την πρωτοβουλία του επιχειρηματία Κλιάφα να φέρει ειδικό συνεργείο γερμανών, οι οποίοι και άνοιξαν το πρώτο αρτεσιανό στην πόλη.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1927, ιδρύθηκε και η μονάδα παραγωγής αναψυκτικών. Η παραγωγή αναψυκτικών ανερχόταν την εποχή εκείνη σε 120 φιάλες την ώρα.
Οι Τρικαλινοί, από την πρώτη στιγμή, υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τις εύγεστες λεμονάδες Κλιάφα.
Επίσης στο εργοστάσιο υπήρχε και ένας ειδικός χώρος με διάφορα μηχανήματα τυροκομίας, γαλακτοκομίας και βουτυροποιίας.
Η αξία του εργοστασίου το 1928 ανερχόταν σε 4.000.000 δρχ.
Η πυρκαγιά από άγνωστη αιτία, η οποία αποτέφρωσε το 1931 το μηχανοστάσιο του εργοστασίου, δεν ανέκοψε την ανοδική πορεία της βιομηχανίας. Το 1933, ο Θεόδωρος Κλιάφας κατήργησε τα πώματα πορσελάνης και εισήγαγε από την Αγγλία, πρώτος στην Ελλάδα, το μεταλλικό πώμα crown με τον ανάλογο μηχανολογικό εξοπλισμό. Την εποχή εκείνη το εργοστάσιο παρήγαγε 250 φιάλες την ώρα.
Η κήρυξη του πολέμου και στη συνέχεια η ιταλική και γερμανική κατοχή διέκοψε κάθε οικονομική δραστηριότητα του εργοστασίου Κλιάφα, το οποίο για ένα χρονικό διάστημα επιτάχτηκε από τα Ες Ες.
Μετά την απελευθέρωση, τα Τρίκαλα σιγά σιγά ξαναβρίσκουν τον παλιό τους ρυθμό. Η βιομηχανία Κλιάφα εκσυγχρονίζεται. Το 1947 αντικαθίσταται όλος ο μηχανολογικός εξοπλισμός με ψυκτικά μηχανήματα της αμερικανικής εταιρείας Frick, επεκτείνονται οι ψυκτικοί θάλαμοι και η παραγωγή του πάγου ανέρχεται στους 20 τόνους το 24ωρο. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 εκσυγχρονίζεται και το τμήμα αεριούχων ποτών. Μία ημιαυτόματη γραμμή παραγωγής, του γερμανικού εργοστασίου Romer Keller, επιτρέπει την εμφιάλωση 1.000 μπουκαλιών την ώρα.
Πολύ γρήγορα τα αναψυκτικά Κλιάφα κυριαρχούν στην τοπική αγορά και κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις άλλες θεσσαλικές πόλεις.
Με νέες επεκτάσεις το 1958, το ολιγομελές ως τότε εργατικό προσωπικό πολλαπλασιάζεται. Παράλληλα με τους άντρες εργάτες, οι οποίοι απασχολούνται στην παγολεκάνη και στους ψυκτικούς θαλάμους, εργάζονται στο τμήμα αεριούχων ποτών και αρκετές γυναίκες.
Το 1961 ο Θεόδωρος Κλιάφας, ιδρυτής της βιομηχανίας, πεθαίνει και τη διεύθυνση του εργοστασίου αναλαμβάνει ο γιος του, Κώστας Κλιάφας, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος.
Υπό τη διεύθυνση του Κώστα Κλιάφα η βιομηχανία αναπτύσσεται αλματωδώς. Το 1969 η βιομηχανία Κλιάφα μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία.
Το 1972 η αθηναϊκή εφ. «Το Βήμα» σε άρθρο της τόνιζε, ότι «η βιομηχανία ποτών Κλιάφα δημιούργησε παράδοση αναφορικά με την ποιότητα των προϊόντων της, με αποτέλεσμα την φανερή υπεροχή τους έναντι ομοειδών προϊόντων, γεγονός που τους εξασφάλισε την προτίμηση του καταναλωτικού κοινού στο θεσσαλικό χώρο αλλά και πέρα απ’ αυτόν». (29-6-1972)
Οι νέες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της εταιρείας Κλιάφα και το καλό της όνομα έχει ως επακόλουθο το 1977 να αρχίσει συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως, παράγοντας για λογαριασμό της (φασόν) Coca Cola, Sprite και Fanta. Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε ως το 2006.
Το 1984 το εργοστάσιο αεριούχων ποτών Κλιάφα επεκτείνεται με την προσθήκη μίας νέας αυτόματης γραμμής εμφιάλωσης, η οποία έχει την ικανότητα να παράγει 30.000 μπουκάλια την ώρα. Την ίδια χρονιά η διεύθυνση της εταιρείας, με πρόθεση να προστατέψει το περιβάλλον, εγκαθιστά βιολογικό καθαρισμό.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, παρά το μεγάλο πλέον μέγεθος της, η βιομηχανία Κλιάφα δεν έχασε το ανθρώπινο πρόσωπό της. Κύριο μέλημά της οι καλές συνθήκες εργασίας του προσωπικού.
Ο ερχομός στην εταιρεία του Θοδωρή και του Γιάννη Κλιάφα σηματοδοτεί για την Κλιάφα μία νέα εποχή. Τα προϊόντα Κλιάφα συσκευάζονται σε γυάλινη φιάλη των 1000 cc και φιάλη pet των 1500 cc ενώ η βράβευσή της το 1987 στο Dusseldorf της Γερμανίας για την ποιότητα των προϊόντων της και τον μηχανολογικό της εξοπλισμό έρχεται ως φυσική συνέπεια της καλής της φήμης.
Η εταιρεία Κλιάφα, συνδυάζοντας την οικογενειακή παράδοση με τις σύγχρονες απαιτήσεις, συνεχίζει τη δημιουργική της πορεία και στη νέα χιλιετία. Πιστοποιείται κατά ISO και HACCP, αναπτύσσει το εμπορικό της δίκτυο σε νέες περιοχές, διευρύνει τη συνεργασία της με αλυσίδες Σ\Μ και συμμετέχει στην ομάδα των εταιρειών που συγκροτούν την εταιρεία ΕΕΑΑ, τον ελληνικό φορέα διαχείρισης αποβλήτων των συσκευασιών.
Τέλος, με τη φιλοδοξία να καταστήσει τον κοινωνικό της ρόλο πιο ενεργό, μετέτρεψε στη δεκαετία του 1990 το παλιό της εργοστάσιο (Θεμιστοκλέους και Ομήρου) σε ένα πολυδύναμο Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και τη λειτουργία του. Στόχος του Πολιτιστικού Κέντρου Κλιάφα είναι η μελέτη και προβολή της τοπικής ιστορίας.
