Στη θλίψη βυθίστηκε ο καλλιτεχνικός κόσμος μετά το θάνατο της Καίτης Παπανίκα. Η αγαπημένη ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή τη Δευτέρα σε ηλικία 75 χρόνων, μετά από μια πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε σε μοναστήρι της Βαρυμπόμπης σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Η Καίτη Παπανίκα ήταν μια σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός. Τέλειωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, με Άριστα. Διδάχτηκε την υποκριτική στο πλευρό σημαντικών δασκάλων όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Μυράτ κ.α. Παράλληλα με την υποκριτική, σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το ξεκίνησε το 1963 στην ταινία «Μας Κρύβουν Τον Ήλιο» αλλά το 1968 ήταν ο σταθμός για την καριέρα της όπου και έγινε περισσότερο γνωστή όταν «έπαιξε» στην ταινία «Μια Ιταλίδα απο την Κυψέλη».
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε περισσότερες απο 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες και έχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία «Άντε Γειά» του Γ. Τσεμπερόπουλου ενώ έχει παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Η ηθοποιός ξεχώριζε για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της. Η Καίτη Παπανίκα ήταν επίσης δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου.
Ανάμεσα στις ταινίες που ξεχώρισαν ήταν «Χωρίσαμε ένα δειλινό (1966)», «Στα σύνορα της Προδοσίας(1968)», «η Αρχόντισσα του λιμανιού (1969)», «η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης (1970)», «Για μια χούφτα τουρίστριες(1971)», «Ο αντιφασίστας(1972)», «Ένας τρελός τρελός αεροπειρατής(1973)», «Αγώνας χωρίς τέλος (1979)»κ.α
Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση: να δίνει τον μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
«Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ»
Πριν από περίπου έναν χρόνο είχε μιλήσει για την ασθένειά της σε συνέντευξη της.
«Με την αρρώστια αυτή, τον καρκίνο, παλεύω από το 2009. Δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομα. Όχι, τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ. Το παλεύω και θα το παλέψω μέχρι τέλους. Άλλωστε, όλοι από κάτι θα πεθάνουμε. Είτε λέγεται καρκίνος, είτε άλλη αρρώστια… Του άρεσε, φαίνεται, το σώμα μου και έμεινε μέσα. Στην ουσία, πηγαινοέρχεται η αρρώστια μου. Η δική μου η αρρώστια είναι σε δύσκολα σημεία. Ασ’ τα, μην τα ψάχνεις. Γράψε ότι περνάω την αρρώστια μου με αισιοδοξία» έλεγε η Καίτη Παπανίκα.
Η Καίτη Παπανίκα ήταν μια σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός. Τέλειωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, με Άριστα. Διδάχτηκε την υποκριτική στο πλευρό σημαντικών δασκάλων όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Μυράτ κ.α. Παράλληλα με την υποκριτική, σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το ξεκίνησε το 1963 στην ταινία «Μας Κρύβουν Τον Ήλιο» αλλά το 1968 ήταν ο σταθμός για την καριέρα της όπου και έγινε περισσότερο γνωστή όταν «έπαιξε» στην ταινία «Μια Ιταλίδα απο την Κυψέλη».
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε περισσότερες απο 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες και έχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία «Άντε Γειά» του Γ. Τσεμπερόπουλου ενώ έχει παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Η ηθοποιός ξεχώριζε για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της. Η Καίτη Παπανίκα ήταν επίσης δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου.
Ανάμεσα στις ταινίες που ξεχώρισαν ήταν «Χωρίσαμε ένα δειλινό (1966)», «Στα σύνορα της Προδοσίας(1968)», «η Αρχόντισσα του λιμανιού (1969)», «η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης (1970)», «Για μια χούφτα τουρίστριες(1971)», «Ο αντιφασίστας(1972)», «Ένας τρελός τρελός αεροπειρατής(1973)», «Αγώνας χωρίς τέλος (1979)»κ.α
Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση: να δίνει τον μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
«Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ»
Πριν από περίπου έναν χρόνο είχε μιλήσει για την ασθένειά της σε συνέντευξη της.
«Με την αρρώστια αυτή, τον καρκίνο, παλεύω από το 2009. Δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομα. Όχι, τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ. Το παλεύω και θα το παλέψω μέχρι τέλους. Άλλωστε, όλοι από κάτι θα πεθάνουμε. Είτε λέγεται καρκίνος, είτε άλλη αρρώστια… Του άρεσε, φαίνεται, το σώμα μου και έμεινε μέσα. Στην ουσία, πηγαινοέρχεται η αρρώστια μου. Η δική μου η αρρώστια είναι σε δύσκολα σημεία. Ασ’ τα, μην τα ψάχνεις. Γράψε ότι περνάω την αρρώστια μου με αισιοδοξία» έλεγε η Καίτη Παπανίκα.
