Η Weirdwave παρουσιάζει την ταινία «Μαϊσάμπελ» της Ισιάρ Μπολαϊν. H διακεκριμένη Ισπανίδα σκηνοθέτρια (Η Ελιά) επιστρέφει με την συνταρακτική αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που έχοντας χάσει βίαια ό,τι ήταν πιο σημαντικό γι’ αυτήν, βρίσκει το κουράγιο να δώσει ένα πανανθρώπινο μήνυμα συμφιλίωσης και ειρηνικής συνύπαρξης: μετά από δικό του αίτημα, συναντά στην φυλακή τον δολοφόνο του συζύγου της, μέλος της βασκικής αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ.
Υπόθεση
To 2000 o πολιτικός Juan María Jaúregui δολοφονείται από Βάσκους αυτονομιστές (την βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ), αφήνοντας χήρα την αγαπημένη του γυναίκα, και μια μικρή κόρη. Καθώς τα χρόνια περνούν, κάποιοι από τους καταδικασμένους Βάσκους μαχητές αρχίζουν να αναθεωρούν τη στάση τους στη φυλακή, αποκηρύσσοντας την ένοπλη βία, με αποτέλεσμα να απομονωθούν από τους πρώην συντρόφους τους. Ένας από αυτούς, έχοντας μετανοήσει ριζικά για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, ζητά να συναντηθεί με τη χήρα του Ισπανού που ο ίδιος, μαζί με έναν σύντροφό του, σκότωσε πριν 11 χρόνια . Ενώ η κόρη της αρνείται κατηγορηματικά, προσπαθώντας να αποτρέψει τη μητέρα της από το να συναντήσει τον τρομοκράτη και φονιά του πατέρα της, η πρωταγωνίστρια τελικά δέχεται να δει τον άνθρωπο που της στέρησε τον αγαπημένο της σύντροφο, με τον οποίο ήταν μαζί από τα 16 της χρόνια, σε μια παράτολμη προσπάθεια να ανακαλύψει μια δική της προσωπική δικαίωση για όσα βίωσε με αφορμή αυτόν τον θάνατο.
Η Ισιάρ Μπολαϊν στο σκηνοθετικό της σημείωμα γράφει: «Υπάρχει κάτι το βαθιά ανθρώπινο στις πράξεις της Μαϊσάμπελ που συναντήθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τους άντρες που σκότωσαν τον άντρα της για να τους κάνει να κατανοήσουν τον πόνο που ένοιωσε, να τους θέσει ερωτήσεις στις οποίες μόνο εκείνοι μπορούσαν να απαντήσουν, να τους ακούσει να εκφράζουν τη βαθιά θλίψη τους για τον πόνο που προκάλεσαν και να αποφασίσει αν τα λόγια τους είναι ειλικρινή… Από την πλευρά τους, οι δύο αυτοί άντρες ξεκίνησαν ένα μακρύ και επίπονο ταξίδι, αφήνοντας πίσω τους τις δικαιολογίες και τα επιχειρήματα που κάποτε τους οδήγησαν να πάρουν τα όπλα, μόνοι τους πια, αντιμέτωποι με τις πράξεις τους…».
Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, που συγκλόνισε την ισπανική κοινωνία, η νέα ταινία της Ισιάρ Μπολαϊν (Ακόμα και η Βροχή, Η Ελιά), αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία στο box office της Ισπανίας ενώ έλαβε πλήθος διακρίσεων (14 υποψηφιότητες και 3 βραβεία Γκόγια -τα ισπανικά Όσκαρ) και θερμών κριτικών τόσο για την ματιά της Ισπανίδας δημιουργού όσο και για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών της (Μπλάνκα Πορτίγιο στο ρόλο της Μαϊσάμπελ και ο Λουίς Τoσάρ στο ρόλο του μέλους της βάσκικης ΕΤΑ).
Το Μαϊσάμπελ αφηγείται με ευαισθησία, κατανόηση και θάρρος μια ιστορία πολιτικής βίας, απώλειας, συμφιλίωσης και λύτρωσης.
Η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν ενώ απέσπασε τρία Γκόγια: καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, β’ αντρικού ρόλου, πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού.
Η φετινή επιτυχία του ισπανικού BOX-OFFICE που ξεπέρασε ακόμα και τις «Παράλληλες μητέρες» του Αλμοδόβαρ.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Ισιάρ Μπολαϊν
Σενάριο: Ισιάρ Μπολαϊν, Ίσα Κάμπο
Ηθοποιοί: Μπλάνκα Πορτίγιο, Λουίς Τοσάρ, Μπρούνο Σεβίγια
Υπόθεση
To 2000 o πολιτικός Juan María Jaúregui δολοφονείται από Βάσκους αυτονομιστές (την βασκική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ), αφήνοντας χήρα την αγαπημένη του γυναίκα, και μια μικρή κόρη. Καθώς τα χρόνια περνούν, κάποιοι από τους καταδικασμένους Βάσκους μαχητές αρχίζουν να αναθεωρούν τη στάση τους στη φυλακή, αποκηρύσσοντας την ένοπλη βία, με αποτέλεσμα να απομονωθούν από τους πρώην συντρόφους τους. Ένας από αυτούς, έχοντας μετανοήσει ριζικά για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει, ζητά να συναντηθεί με τη χήρα του Ισπανού που ο ίδιος, μαζί με έναν σύντροφό του, σκότωσε πριν 11 χρόνια . Ενώ η κόρη της αρνείται κατηγορηματικά, προσπαθώντας να αποτρέψει τη μητέρα της από το να συναντήσει τον τρομοκράτη και φονιά του πατέρα της, η πρωταγωνίστρια τελικά δέχεται να δει τον άνθρωπο που της στέρησε τον αγαπημένο της σύντροφο, με τον οποίο ήταν μαζί από τα 16 της χρόνια, σε μια παράτολμη προσπάθεια να ανακαλύψει μια δική της προσωπική δικαίωση για όσα βίωσε με αφορμή αυτόν τον θάνατο.
Η Ισιάρ Μπολαϊν στο σκηνοθετικό της σημείωμα γράφει: «Υπάρχει κάτι το βαθιά ανθρώπινο στις πράξεις της Μαϊσάμπελ που συναντήθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τους άντρες που σκότωσαν τον άντρα της για να τους κάνει να κατανοήσουν τον πόνο που ένοιωσε, να τους θέσει ερωτήσεις στις οποίες μόνο εκείνοι μπορούσαν να απαντήσουν, να τους ακούσει να εκφράζουν τη βαθιά θλίψη τους για τον πόνο που προκάλεσαν και να αποφασίσει αν τα λόγια τους είναι ειλικρινή… Από την πλευρά τους, οι δύο αυτοί άντρες ξεκίνησαν ένα μακρύ και επίπονο ταξίδι, αφήνοντας πίσω τους τις δικαιολογίες και τα επιχειρήματα που κάποτε τους οδήγησαν να πάρουν τα όπλα, μόνοι τους πια, αντιμέτωποι με τις πράξεις τους…».
Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, που συγκλόνισε την ισπανική κοινωνία, η νέα ταινία της Ισιάρ Μπολαϊν (Ακόμα και η Βροχή, Η Ελιά), αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία στο box office της Ισπανίας ενώ έλαβε πλήθος διακρίσεων (14 υποψηφιότητες και 3 βραβεία Γκόγια -τα ισπανικά Όσκαρ) και θερμών κριτικών τόσο για την ματιά της Ισπανίδας δημιουργού όσο και για τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών της (Μπλάνκα Πορτίγιο στο ρόλο της Μαϊσάμπελ και ο Λουίς Τoσάρ στο ρόλο του μέλους της βάσκικης ΕΤΑ).
Το Μαϊσάμπελ αφηγείται με ευαισθησία, κατανόηση και θάρρος μια ιστορία πολιτικής βίας, απώλειας, συμφιλίωσης και λύτρωσης.
Η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν ενώ απέσπασε τρία Γκόγια: καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, β’ αντρικού ρόλου, πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού.
Η φετινή επιτυχία του ισπανικού BOX-OFFICE που ξεπέρασε ακόμα και τις «Παράλληλες μητέρες» του Αλμοδόβαρ.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Ισιάρ Μπολαϊν
Σενάριο: Ισιάρ Μπολαϊν, Ίσα Κάμπο
Ηθοποιοί: Μπλάνκα Πορτίγιο, Λουίς Τοσάρ, Μπρούνο Σεβίγια
