Στο Δήμο Θεστιέων, βορειοανατολικά του Καινούριου, βρίσκεται το κάστρο του Βλοχού, στα 688 μέτρα. Εκεί, στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, στη δυτική πλαγιά του Παναιτωλικού ήταν στην αρχαιότητα η αρχαία Θεστία, γεγονός που αποδεικνύεται από τα ελληνιστικά τείχη που σώζονται. Η πόλη έφερε το όνομα του μυθικού βασιλιά Θέστιου. Τείχη υπήρχαν νότια και τα δυτικά της ακρόπολης, όπου και διατηρούνται σε όλο το μήκος αρκετοί δόμοι, χωρίς πύργους. Ο πυλώνας που σώζεται είναι όμοιος με τον μυκηναϊκό της Τίρυνθας.

Ο Βλοχός, οχυρό κάστρο στα βυζαντινά χρόνια, δόθηκε ως προίκα το 1294 στο Φίλιππο του Τάραντα. Από τους Τούρκους καταλήφθηκέ το 1450, για να ερημωθεί στη συνέχεια και σήμερα σώζονται υπολείμματα της οχύρωσής του.

Στο Βλοχό όπως και σε πολλές άλλες περιοχές του νομού μας διενήργησε ανασκαφές στις αρχές του περασμένου αιώνα ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Σωτηριάδης, στα γραπτά του οποίου βρίσκει κανείς περισσότερες πληροφορίες.

Κάτω από την ακρόπολη των Θεστιέων, πάνω σε ένα πλάτωμα βρίσκεται η μονή Βλοχού αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου με παλιότερα και νεότερα κτίσματα, μεταξύ των οποίων και ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, ναός απλός μονόχωρος του 18ΟΥ αιώνα, βασιλικού ρυθμού, με περίτεχνη ξυλόγλυπτη οροφή και τέμπλο. Η ίδρυση του Μοναστηριού ανάγεται στα τέλη του 12ου και αρχές του 13ου αιώνα. Επανιδρύθηκε όμως στα μέσα του 16ου αιώνα, όπως μας φανερώνει το σιγίλιο του 1563 του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωάσαφ του Β΄ (1555-1565) όπου χαρακτηρίζεται Σταυροπηγιακή Μονή, δηλαδή Μονή που υπάγεται κατευθείαν στο Πατριαρχείο. Όταν το 1834 έκλεισε το Μοναστήρι με διάταγμα του Όθωνα, όλα πήγαν στη Μονή Προυσσού. Από όλα αυτά, σήμερα έχουν διασωθεί ένα Ευαγγέλιο, μια λειψανοθήκη, ένα δισκοπότηρο και η σφραγίδα του Μοναστηριού και φυλάγονται στο Σκευοφυλάκιο της Μονής.